انواع پارامترهای تنفسی بیمار در دستگاه ونتیلاتور:
تعداد تنفس
شیب دمی منحنی
زمان دم و نسبت دم به بازدم
حجم جاری
تعداد تنفس:
در حالت معمول در بالغین تعداد تنفس در دقیقهbpm ۱۸-۱۲،کودکان ۲۵-۲۰ و در نوزادان ۳۰ تنفس در دقیقه می باشد. اگر تعداد تنفس که روی دستگاه تنظیم شده است، مناسب باشد paCo2 در حد نرمال حفظ می شود. در غیر این صورت فرد دچار هیپرونتیلاسیون شده وpaCo2 کاهش یافته و فرد دچار آلکالوز تنفسی می شود. همچنین تعداد زیاد تنفس زمان کمتری برای بازدم فراهم می‌آورد که باعث افزایش متوسط راه هوایی و احتباس هوا در بیماران دچار مشکلات انسدادی راه هوایی می‌شود. برای بیماران با بیماری‌های انسدادی ریه برای جلوگیری از auto PEEP و هیپرونتیلاسیون یا خروج بیش از حد کربن دی اکسید تعداد تنفس بین ۸-۶ تنظیم می‌شود.
حجم جاری:
حجم جاری حجمی از هواست که ونتیلاتور در هر سیکل تنفسی به بیمار تحویل می‌دهد. میزان معمول آن ۵ تا ۱۵ سی سی پر کیلو است بسته به میزان کمپلیانس ریوی، مقاومت راه هوایی و پاتولوژی بیماری قابل تغییر است. بیمار با وضعیت طبیعی می‌تواند میزان ۱۲ تا ۱۵ سی سی پر کیلو را تحمل نماید، ولی بیمار مبتلا به بیماری های محدود کننده ی ریوی تنها قادر به تحمل ۵ تا ۸ سی سی پر کیلو می باشد. آلارم مربوط به حجم جاری نیز در محدوده بالا و پایین میزان حجم جاری تنظیم شده تعیین می شود تا در صورت خروج حجم جاری از حد تنظیم شده، آلارم مربوطه به کار افتد. تنظیم آلارم به خصوص در زمانی که بیمار تنفس های خود به خودی را از طریق ونتیلاتور انجام دهد، مفید بوده و با کاهش عمق تنفسی بیمار آلارم به صدا در خواهد آمد. حجم بالای ۱۵ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم به دلیل احتمال باروتروما و سایر عوارض جانبی توصیه نمی‌شود و در صورت نیاز دم عمیقsigh در بین تهویه معمولی استفاده می گردد. در بیماران copd از حجم‌های جاری پایین 10ml/kg استفاده می گردد.
زمان دم و نسبت دم به بازدم:
در ونتیلاتور های زمانی با تنظیم مستقیم نسبت دم به بازدم، زمان دم با توجه به تعداد تنفس و نسبت دم به بازدم تنظیم می گردد. به عنوان مثال اگر تعداد تنفس ۱۲ بار در دقیقه باشد و نسبت دم به بازدم ۱:۲ در نظر گرفته شود. زمان هر سیکل تنفسی ۵ ثانیه( ۶0 ثانیه تقسیم بر ۱۲ تعداد تنفس) و زمان دم ۱.۷ ثانیه و زمان بازدم ۳.۴ ثانیه می گردد.
در ونتیلاتور های حجمی نسبت دم به بازدم با میزان Flow تنظیم می شود. هر چقدر زمانFlow بیشتر باشد سرعت جریان هوا در دم بیشتر شده و زمان دم کوتاه تر می شود و برعکس با کاهش Flow سرعت جریان هوا در دم کمتر و درنتیجه زمان دم بیشتر می‌شود. در ونتیلاتورهای پیشرفته تر زمان دم مستقیماً تنظیم شده و به هنگام تنظیم زمان دم پارامترهای I:E و Flow در صفحه نمایش ونتیلاتور به نمایش در می آید تا کاربر بر اساس آن ها زمان دم را دقیقاً تنظیم نماید.
تنظیم نسبت دم به بازدم تنظیم آن بر اساس جهت تهویه ای و تعداد تنفس در دقیقه است. این نسبت نمایانگر طول مدت دم در مقایسه با بازدم می باشد. معمولاً نسبت دم به بازدم به نحوی تنظیم می‌شود که مرحله دم کوتاه تر از مرحله بازدم است. در این حالت کل حجم جاری تنظیم شده در زمان دم به ریه بیمار وارد شده و تهویه به طور کامل انجام می‌گیرد و از افت فشار راه‌های هوایی و آلوئول ها پیشگیری می گردد. محدوده ۱:۱.۵ تا ۱:۴ برای نسبت I:E جهت تهویه مصنوعی بالغین مورد قبول است. در تهویه مصنوعی بالغین نسبت ۱:۲ استفاده می‌شود که در این حالت ۳۳ درصد از هر سیکل تهویه ای دم و ۶۷ درصد آن را بازدم در بر می گیرد. در تهویه این میزان در بیماران با سنین مختلف و همچنین بیماری‌های مختلف متفاوت است.
شیب منحنی دمی:
تنظیم این پارامتر باعث تنظیم شیب نمودار تنفسی می شود. هرچه تعداد این پارامتر بالاتر باشد دم با سرعت بیشتری انجام می شود و درنتیجه P Plate افزایش می یابد و زمان کوتاه Peak flow افزایش می یابد و به طور معمول بین 2/0 تا 5/0 تنظیم می شود.
