کاتاراکت(آب مروارید) چیست؟

کاتاراکت(آب مروارید):

 کدورت یا مات شدن عدسی چشم

 تظاهرات بالینی:

 تاری دید بدون درد

نقطه های نورانی پراکنده

 کاهش دقت بینایی

 نزدیک بینی

 آستیگماتیسم

دیپلوپیا (دوبینی) یک چشم

عوامل تشدید کننده خطر کاتاراکت:

1) سن

2) بیماری‌های چشمی همراه: عفونت‌های چشمی، نزدیک بینی، جداشدگی شبکیه و جراحی شبکیه، التهاب شبکیه

3) عوامل سمی: سوختگی چشم با مواد قلیایی، استفاده از آسپیرین، سیگار، مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها، اشعه یونیزان، ته نشین شدن عناصری مانند مس، آهن و نقره روی عدسی

4) عوامل مربوط به تغذیه: چاقی، سوء‌تغذیه، کاهش سطح مواد آنتی اکسیدان

5) عوامل فیزیکی: ضربه، سوراخ شدگی عدسی، کاهش آب بدن همراه با اسهال

6) بیماری‌های سیستمیک: دیابت ملیتوس، سندروم ‌داون، اختلالات اسکلتی عضلانی، بیماری های کلیوی بررسی و یافته های تشخیصی:

 تست اسنلن

 افتالموسکوپی

معاینه بیومیکروسکوپی و اسلیت لامپ

درمان طبی:

 درمان غیر جراحی(دارو، قطره های چشمی و عینک ها) برای کاتاراکت و یا پیشگیری از کاتاراکت مربوط به سن وجود ندارد.

 آموزش به بیمار در رابطه با راه‌های کاهش ابتلا به کاتاراکت(کنار گذاشتن سیگار، کاهش وزن، کنترل قند خون در بیماران دیابتی، استفاده از عینک های ضدآفتاب در محیط بیرون)

 درمان جراحی:

 جراحی معمولاً به طور سرپایی و به مدت ۳۰ دقیقه انجام می شود.

 در صورتی که هر دو چشم بیمار مبتلا به کاتاراکت باشد، جراحی روی یک چشم انجام می شود و پس از چند هفته یا ماه دوم عمل صورت می‌گیرد.

 شب بعد از جراحی، به سمتی که جراحی چشم در آن سمت صورت گرفته نخوابد.