مراقبت از لوله تراشه
مراقبت از لوله تراشه شامل اطمینان از باز بودن راه هوایی، ساکشن ریوی و ترشحات دهانی و رعایت بهداشت دهان و بینی می باشد.
مراقبت های لازم از لوله تراشه شامل موارد زیر است:
در صورت بی قرار و اژیته بودن بیمار، لازم است است به فیکس بودن لوله تراشه اطمینان داشته باشید(باند فیکس کننده لوله تراشه).
یکی از اقدامات اولیه ساکشن ترشحات مسیر راه هوایی و ریه بیمار است که لازم است بر حسب نیاز انجام گیرد. انجام ساکشن تراشه یک پروسیجر استریل محسوب شده که لازم است رعایت گردد.
بیماران تحت ونتیلاتور بسیار مستعد عفونت ریوی بوده و ولذا و بررسی رنگ، میزان و کیفیت ترشحات را که می‌تواند وجود یا عدم وجود عفونت ریوی را نشان دهد، به دقت بررسی نموده و ثبت نمایید.
قطر سرساکشن کمتر از نصف قطر داخلی لوله تراشه انتخاب گردد.
اغلب بیماران تحت ونتیلاتور در بلع ترشحات و بزاق دهانی خود مشکل دارند که در نتیجه موجب تجمع ترشحات در دهان بیمار شده و در صورت عدم ساکشن به موقع، وارد تراش شده و آسپیراسیون و عفونت ریوی را موجب می گردد، لذا ساکشن ترشحات دهانی بر حسب میزان ترشحات تجمع یافته امری ضروری است.
پوست اطراف دهان و بینی و گوشه لب بیمار با توجه به اینکه لوله تراشه از کدام محل (دهان یا بینی) برای بیمار گذاشته شده است.
مستعد آسیب و زخم می باشد، لذا لازم است تا هر ۸ ساعت پوست اطراف محل ورود لوله تراشه شستشو،خشک و سپس با پماد چرب گردد.
پس از اتمام عملیات تخلیه ی ترشحات، وضعیت تنفسی بیمار را ارزیابی نموده و از قرارگیری لوله تراشه به طور مناسب اطمینان یابید.
در صورتی که درکنار لوله تراشه، از لوله دهنی حلقی برای پیشگیری از گاز گرفتگی لوله توسط بیمار استفاده می کنید، هر 8 ساعت یک بار آن را خارج کرده و پس از تمیز نمودن آن، مجدداً در جای خود قرار داده شود .
لوله تراشه موجب فشار بر گوشه دهان و زخم ناحیه می گردد که بایستی حداقل روزانه یک بار مکان آن تغییر یابد. در صورتی که لوله تراشه با چسب به صورت بیمار فیکس شده است، روزانه چسب برداشته شده و محل آن تغییر یابد.
کاف لوله ی تراشه که به وسیله هوا پر می شود، به دو منظور مورد استفاده قرار می گیرد که شامل پیشگیری از ورود ترشحات دهانی به ریه و نیز عدم خروج هوا از کناره های لوله تراشه به خارج ریه می‌باشد، لذا کاف لوله تراشه نبایست به عنوان فیکس کننده در نظر گرفت.
میزان حجم هوای داخل کاف هر 8 ساعت یک بار اندازه‌گیری شده تا اطمینان یابیم که فشار داخل کاف در حد مناسب است. کم بودن فشار داخل کاف منجر به ورود ترشحات به ریه و آسپیراسیون ریوی و بیش از حد بودن فشار داخل کاف منجر به فشار بیش از حد به دیواره‌تراشه، انسداد مویرگی و در نتیجه نکروز دیواره تراشه می گردد .
قبل از انجام ساکشن ترشحات ریوی، تمامی تجهیزات و لوازم را در کنار تخت بیمار آماده کنید. این‌ها شامل ساکشن، سرساکشن استریل، بطری حاوی سرم نرمال سالین استریل، سرنگ5 سی سی و لوله Airway، باند و یا چسب برای تعویض فیکساتور می باشد.
احتیاطات لازم از جمله استفاده از ماسک عینک محافظ را در هنگام ساکشن نمودن بیماردر نظر داشته باشید.
هیدراته بودن بیمار و مرطوب بودن هوای تنفسی نقش بسیار اساسی در تخلیه ترشحات ریوی دارند.
توصیه می گردد که ساکشن ترشحات توسط دو پرستار صورت گرفته و پرستار کمکی لوله تراشه را برای پیشگیری از هرگونه جابجایی محکم در دست نگاه دارد.
سر ساکشن متصل به ساکشن روشن را وارد تراش تراشه ننمایید.
حداکثر زمان ساکشن در هر دوره ۱۰ ثانیه می باشد .
بیش از 3 بار در هر دوره اقدام به ساکشن نمودن بیمار ننمایید .
قدرت مکندگی ساکشن بیش از ۱۵۰ سانتی‌متر آب نباشد، زیرا بالا بودن قدرت مکندگی ساکشن موجب صدمه به مخاط تراش شده و ضمن خونریزی، خطر عفونت ریوی را افزایش می‌دهد.
