سرخک یک عفونت دوران کودکی است که توسط یک ویروس ایجاد می شود. سرخک که زمانی بسیار رایج بود، اکنون تقریباً همیشه با واکسن قابل پیشگیری است.
سرخک که سرخجه نیز نامیده می شود، به راحتی پخش می شود و می تواند برای کودکان کوچک خطرناک و حتی کشنده باشد. در حالی که نرخ مرگ و میر در سراسر جهان کاهش یافته است زیرا کودکان بیشتری واکسن سرخک را دریافت می کنند، این بیماری همچنان سالانه بیش از 200000 نفر را می کشد که بیشتر آنها کودکان هستند.
در نتیجه نرخ بالای واکسیناسیون به طور کلی، سرخک در حدود دو دهه است که در ایالات متحده گسترده نشده است. اکثر موارد اخیر سرخک در ایالات متحده در خارج از کشور منشأ گرفته و در افرادی رخ داده است که واکسینه نشده بودند یا نمی دانستند که آیا واکسینه شده اند یا نه.
سرخک
علائم
علائم و نشانه های سرخک حدود 10 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. علائم و نشانه های سرخک معمولاً عبارتند از:
- تب
- سرفه خشک
- آبریزش بینی
- گلو درد
- چشم ملتهب (ملتحمه چشم)
- لکههای سفید ریز با مرکز سفید مایل به آبی روی پسزمینه قرمز که در داخل دهان روی پوشش داخلی گونه دیده میشود - که به آن لکههای کوپلیک نیز میگویند.
- بثورات پوستی متشکل از لکه های بزرگ و مسطح که اغلب به یکدیگر سرازیر می شوند
عفونت در مراحل طی 2 تا 3 هفته رخ می دهد.
- عفونت و جوجه کشی. در 10 تا 14 روز اول پس از عفونت، ویروس سرخک در بدن پخش می شود. در این مدت هیچ علامت یا نشانه ای از سرخک وجود ندارد.
- علائم و نشانه های غیر اختصاصی. سرخک معمولاً با تب خفیف تا متوسط، اغلب با سرفه مداوم، آبریزش بینی، چشم های ملتهب (ملتحمه ملتحمه) و گلودرد شروع می شود. این بیماری نسبتاً خفیف ممکن است ۲ تا ۳ روز طول بکشد.
بیماری حاد و راش. بثورات از لکه های قرمز کوچک تشکیل شده است که برخی از آنها کمی برجسته هستند. لکه ها و برجستگی ها در دسته های تنگ به پوست ظاهر قرمز لکه دار می بخشد. ابتدا صورت می شکند.
در طی چند روز آینده، بثورات روی بازوها، قفسه سینه و پشت و سپس روی ران ها، ساق پاها و پاها پخش می شود. در همان زمان، تب به شدت افزایش می یابد، اغلب به 104 تا 105.8 فارنهایت (40 تا 41 درجه سانتیگراد).
- بهبود. بثورات سرخک ممکن است حدود هفت روز طول بکشد. بثورات به تدریج ابتدا از روی صورت و در آخر از روی ران ها و پاها محو می شوند. همانطور که سایر علائم بیماری از بین می روند، سرفه و تیره شدن یا لایه برداری پوست در محل جوش ممکن است حدود 10 روز باقی بماند.
چه زمانی فردی می تواند ویروس سرخک را منتشر کند؟
یک فرد مبتلا به سرخک می تواند ویروس را به مدت حدود هشت روز به دیگران منتقل کند، از چهار روز قبل از ظاهر شدن بثورات شروع می شود و زمانی که بثورات به مدت چهار روز وجود داشته باشد پایان می یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر فکر می کنید ممکن است شما یا فرزندتان در معرض سرخک قرار گرفته اید یا اگر شما یا فرزندتان جوش هایی شبیه سرخک دارید، با پزشک خود تماس بگیرید.
سوابق واکسیناسیون خانواده خود را با ارائه دهنده خود مرور کنید، به خصوص قبل از اینکه فرزندانتان مهدکودک، مدرسه یا کالج را شروع کنند و قبل از سفر بین المللی به خارج از ایالات متحده
علل
سرخک یک بیماری بسیار مسری است. این بدان معنی است که به راحتی به دیگران سرایت می کند. سرخک ناشی از ویروسی است که در بینی و گلوی یک کودک یا بزرگسال آلوده وجود دارد. هنگامی که فرد مبتلا به سرخک سرفه، عطسه یا صحبت می کند، قطرات عفونی به هوا می پاشند، جایی که افراد دیگر می توانند آنها را تنفس کنند. قطرات عفونی می توانند حدود یک ساعت در هوا معلق باشند.
قطرات عفونی همچنین ممکن است روی سطحی فرود بیایند، جایی که می توانند چندین ساعت در آنجا زندگی کنند و پخش شوند. شما می توانید با قرار دادن انگشتان خود در دهان یا بینی یا مالش چشمان خود پس از لمس سطح آلوده به ویروس سرخک مبتلا شوید.
سرخک از حدود چهار روز قبل تا چهار روز پس از ظاهر شدن بثورات بسیار مسری است. حدود 90 درصد از افرادی که سرخک نداشته اند یا در برابر سرخک واکسینه نشده اند، زمانی که در معرض فردی مبتلا به ویروس سرخک قرار بگیرند، مبتلا می شوند.
عوامل خطر
عوامل خطر برای سرخک عبارتند از:
- بدون واکسن بودن اگر واکسن سرخک را تزریق نکرده اید، احتمال ابتلا به سرخک بسیار بیشتر است.
- مسافرت بین المللی. اگر به کشورهایی سفر میکنید که سرخک در آنها شایعتر است، در معرض خطر ابتلا به سرخک هستید.
- داشتن کمبود ویتامین A اگر ویتامین A کافی در رژیم غذایی خود نداشته باشید، احتمال بروز علائم و عوارض شدیدتر سرخک بیشتر است.
عوارض
عوارض سرخک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسهال و استفراغ. اسهال و استفراغ می تواند منجر به از دست دادن بیش از حد آب از بدن (کم آبی) شود.
- عفونت گوش. یکی از شایع ترین عوارض سرخک عفونت باکتریایی گوش است.
- برونشیت، لارنژیت یا کروپ. سرخک ممکن است منجر به تحریک و تورم (التهاب) راه های هوایی (کروپ) شود. همچنین می تواند منجر به التهاب دیواره های داخلی شود که مجاری اصلی هوای ریه ها را می پوشاند (برونشیت). سرخک همچنین می تواند باعث التهاب جعبه صدا (لارنژیت) شود.
- ذات الریه. سرخک معمولاً می تواند باعث عفونت در ریه ها (پنومونی) شود. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به نوع خاصی از ذات الریه مبتلا شوند که گاهی منجر به مرگ می شود.
- آنسفالیت. حدود 1 نفر از هر 1000 نفر مبتلا به سرخک ممکن است دچار عارضه ای به نام آنسفالیت شوند. آنسفالیت تحریک و تورم (التهاب) مغز است. این وضعیت به ویژه برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند می تواند خطرناک باشد. آنسفالیت ممکن است بلافاصله پس از سرخک رخ دهد، یا ممکن است تا ماهها بعد رخ ندهد. انسفالیت می تواند باعث آسیب دائمی مغز شود.
- مشکلات بارداری اگر باردار هستید، باید مراقبت های ویژه ای را برای جلوگیری از سرخک انجام دهید زیرا این بیماری می تواند باعث زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و مرگ جنین شود.
جلوگیری
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) توصیه می کند که کودکان و بزرگسالان برای پیشگیری از سرخک واکسن سرخک را دریافت کنند.
واکسن سرخک در کودکان
واکسن سرخک معمولاً به صورت واکسن ترکیبی سرخک-اوریون-سرخچه (MMR) تزریق می شود. این واکسن ممکن است شامل واکسن آبله مرغان (واریسلا) - واکسن سرخک، اوریون، سرخجه، واریسلا (MMRV) باشد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند که کودکان واکسن سرخک-اوریون- سرخجه (MMR) را بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و دوباره بین ۴ تا ۶ سالگی – قبل از ورود به مدرسه – دریافت کنند.
دو دوز واکسن MMR 97 درصد در پیشگیری از سرخک و محافظت مادام العمر در برابر آن موثر است. در تعداد کمی از افرادی که پس از واکسینه شدن به سرخک مبتلا می شوند، علائم عموماً خفیف است.
یادت باشه:
- اگر زمانی که کودک شما 6 تا 11 ماهه است به خارج از ایالات متحده سفر می کنید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کودک خود در مورد دریافت واکسن سرخک زودتر صحبت کنید.
- اگر کودک یا نوجوان شما دو دوز واکسن را در زمان های توصیه شده دریافت نکرد، ممکن است کودک شما به دو دوز واکسن به فاصله چهار هفته نیاز داشته باشد.
نوزادان متولد شده از زنانی که این واکسن را دریافت کرده اند یا به دلیل ابتلا به سرخک از قبل مصون هستند، معمولاً حدود 6 ماه پس از تولد از سرخک محافظت می شوند. اگر کودکی قبل از 12 ماهگی نیاز به محافظت در برابر سرخک داشته باشد - به عنوان مثال، برای سفرهای خارجی - واکسن را می توان در سن 6 ماهگی تزریق کرد. اما کودکانی که زودتر واکسینه میشوند هنوز باید در سنین توصیه شده دیرتر واکسینه شوند.
ارائه واکسن MMR به کودک به عنوان ترکیبی از واکسنهای توصیهشده میتواند از تأخیر کودک در محافظت در برابر عفونت سرخک، اوریون و سرخجه و با تزریق کمتر جلوگیری کند. واکسن ترکیبی به اندازه واکسن هایی که به طور جداگانه تجویز می شوند، ایمن و موثر است. عوارض جانبی به طور کلی خفیف هستند و ممکن است شامل درد بازو در محل تزریق و تب باشد.
واکسن سرخک در بزرگسالان
اگر بالغ هستید و مدرکی مبنی بر مصونیت ندارید، ممکن است به واکسن سرخک نیاز داشته باشید:
- خطر ابتلا به سرخک افزایش یافته است، مانند تحصیل در دانشگاه، مسافرت بین المللی به خارج از ایالات متحده یا کار در محیط بیمارستان.
- متولد 1957 به بعد. اگر قبلاً به سرخک مبتلا شده اید، بدن شما سیستم ایمنی خود را برای مبارزه با عفونت ایجاد کرده است و نمی توانید دوباره به سرخک مبتلا شوید. اکثر افرادی که قبل از سال 1957 در ایالات متحده متولد شده یا زندگی می کنند، در برابر سرخک مصون هستند، صرفاً به این دلیل که قبلاً آن را داشته اند.
اثبات مصونیت - محافظت در برابر ابتلا به عفونت سرخک - شامل موارد زیر است:
- مستندات کتبی واکسیناسیون مناسب سرخک
- آزمایشات آزمایشگاهی که شواهدی از ایمنی را نشان می دهد
- آزمایشات آزمایشگاهی که نشان می دهد در گذشته سرخک داشته اید
اگر مطمئن نیستید که آیا به واکسن سرخک نیاز دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.
جلوگیری از سرخک در طول شیوع یا عفونت شناخته شده
اگر فردی در خانواده شما مبتلا به سرخک است، این اقدامات احتیاطی را برای محافظت از خانواده و دوستان بدون ایمنی انجام دهید:
منزوی. از آنجایی که سرخک از حدود چهار روز قبل تا چهار روز پس از ظاهر شدن بثورات بسیار مسری است، افراد مبتلا به سرخک باید در خانه بمانند و در این دوره به فعالیت هایی که با افراد دیگر در ارتباط هستند باز نگردند.
افرادی که واکسینه نشده اند - برای مثال خواهر و برادر - نیز باید از فرد آلوده دوری کنند.
- واکسن زدن. مطمئن شوید که هر کسی که در معرض خطر ابتلا به سرخک است و به طور کامل واکسینه نشده است، واکسن سرخک را در اسرع وقت دریافت می کند. این شامل نوزادان بزرگتر از 6 ماه و هر کسی که در سال 1957 یا بعد از آن متولد شده است و مدرکی مبنی بر مصونیت ندارد، می شود.
جلوگیری از عفونت های جدید
واکسینه شدن با واکسن سرخک برای موارد زیر مهم است:
ارتقاء و حفظ ایمنی گسترده. از زمان معرفی واکسن سرخک، سرخک عملاً در ایالات متحده حذف شده است، حتی اگر همه واکسینه نشده باشند. این اثر مصونیت گله ای نامیده می شود.
اما احتمالاً به دلیل کاهش نرخ واکسیناسیون، ایمنی گله اکنون کمی ضعیف شده است. بروز سرخک در ایالات متحده اخیراً به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
جلوگیری از ظهور مجدد سرخک. نرخ ثابت واکسیناسیون مهم است زیرا بلافاصله پس از کاهش نرخ واکسیناسیون، سرخک شروع به عود می کند.