زخم پای دیابتی (DFUs) تقریباً در 15٪ از بیماران مبتلا به دیابت رخ می دهد و تا سال 2019، 37.3 میلیون نفر در ایالات متحده به دیابت مبتلا شده اند. شیوع مانند این مستلزم یک سیستم طبقه بندی مرتبط است.

سیستم های طبقه بندی DFU به پزشکان مراقبت از زخم اجازه می دهد تا مرحله و درجه زخم پای دیابتی را به اندازه کافی ارزیابی و طبقه بندی کنند. این سیستم ها به نوبه خود پزشکان را در انتخاب مناسب ترین دوره درمانی بر اساس درجه یا مرحله زخم راهنمایی می کنند. در حال حاضر، چندین سیستم طبقه بندی زخم دیابتی وجود دارد. اما چگونه انتخاب می کنید که از کدام یک استفاده کنید؟ این تصمیم عموماً شامل ترکیبی از خط مشی سازمانی و پزشک است.

در اینجا، ما بررسی اجمالی دو متخصص مراقبت از زخم را از دو سیستم برای طبقه‌بندی DFU ارائه می‌کنیم: مقیاس واگنر و سیستم طبقه‌بندی زخم دیابتی دانشگاه تگزاس (UT).

 یکی از اشکالات مقیاس واگنر این است که زخم های عفونی یا ایسکمیک را توصیف نمی کند. 

 

مروری بر مقیاس واگنر

ثابت خاطرنشان کرد که مقیاس واگنر عمق زخم و وجود استئومیلیت یا گانگرن را با استفاده از درجات زیر ارزیابی می کند:

  • درجه 0 واگنر: پوست سالم بدون ضایعه باز یا ضایعه پیش زخمی است - ممکن است بدشکلی یا سلولیت داشته باشد.
  • واگنر درجه 1 : زخم با ضخامت جزئی یا کامل (زخم سطحی)
  • واگنر درجه 2: زخم عمیق به رباط، تاندون، کپسول مفصلی، استخوان یا فاسیای عمیق بدون آبسه یا استئومیلیت (OM) گسترش یافته است.
  • درجه 3 واگنر: آبسه عمیق، OM یا سپسیس مفصل
  • واگنر درجه 4: قانقاریا جزئی پا
  • واگنر درجه 5: قانقاریا تمام پا

مروری بر سیستم طبقه بندی زخم دیابتی UT

نمرات سیستم UT عبارتند از:

  • درجه 0: محل قبل یا بعد از زخم (زخم اپیتلیالیزه)
  • درجه 1: زخم سطحی، بدون درگیری تاندون، کپسول یا استخوان
  • درجه 2: زخم به تاندون یا کپسول نفوذ می کند
  • درجه 3: زخم نافذ در استخوان یا مفصل است

در هر درجه زخم چهار مرحله وجود دارد:

  • مرحله A: زخم ها را تمیز کنید (بدون عفونت، بدون ایسکمی)
  • مرحله B: زخم های غیرسکمیک و عفونی
  • مرحله C: زخم های ایسکمیک و غیر عفونی
  • مرحله D: زخم های ایسکمیک و عفونی (هر دو موجود)

ثابت گفت، با این حال، سیستم درجه بندی UT توصیفی تر از مقیاس واگنر است. عمق زخم را ارزیابی می کند، درجه و مرحله را ترکیب می کند، وجود عفونت زخم و علائم بالینی ایسکمی اندام تحتانی را ارزیابی می کند، و ارتباط بیشتری با افزایش خطر قطع عضو و پیش بینی بهبود زخم در مقایسه با سیستم واگنر نشان می دهد. چندین مطالعه.”

ثابت افزود: علاوه بر این، سیستم UT از ماتریس درجه در محور افقی و مرحله در محور عمودی استفاده می کند.

چگونه ارزیابی DFU ها درمان را تعیین می کند

به گفته ثابت، عوامل مختلفی برای هر زخم در تصمیم گیری بالینی هنگام انتخاب درمان های خاص نقش دارند. به همین دلیل است که درک این نکته ضروری است که چگونه ویژگی های فیزیکی خاص انتخاب شما را در روش های درمانی هدایت می کند.

10 ویژگی زخم که باید در نظر بگیرید عبارتند از:

  1. اندازه زخم
  2. عمق زخم
  3. ظاهر پایه زخم
  4. وجود مجاری سینوسی
  5. استیومیلیت
  6. مقدار گرانول در مقابل بافت فیبروتیک یا دیسکولار
  7. ترشحات
  8. علائم عفونت
  9. ارزیابی ساختارهای در معرض دید مانند تاندون و استخوان
  10. جزء عروقی