چگونه از قطع عضو جلوگیری کنیم

ایده از دست دادن اندام ترسناک است، اما برای  15 درصد از بیماران دیابتی  مبتلا به زخم پا، قطع عضو یک واقعیت اجتناب ناپذیر است.

 درصدی از افراد مبتلا به دیابت است که باید هر ساله برای جلوگیری از عوارض مرگبار زخم دیابتی مزمن یا درمان نشده، قطع عضو شوند.

با وجود اینکه میزان قطع عضو اندام تحتانی در 20 سال گذشته بیش از 50 درصد کاهش یافته است، بیش از  70000 نفر از افراد مبتلا به دیابت  هنوز هم هر ساله درد، گیجی، خجالت و ضربه ناشی از قطع پا یا پا را تحمل می کنند.

به عنوان یک دیابتی، سطح بالای قند خون شما به طور خودکار شما را در برابر زخم ها و عفونت ها آسیب پذیرتر می کند. برای جلوگیری از آسیب های قابل اجتناب و درمان فوری زخم های موجود به منظور محافظت از خود در برابر تهدید قطع عضو ضروری است.

نوروپاتی دیابتی چیست؟

بیش از 70 درصد  از افراد مبتلا به دیابت دچار نوروپاتی دیابتی می شوند، وضعیتی که آسیب عصبی را به همراه دارد و خطر قطع عضو را در آینده به طور قابل توجهی افزایش می دهد. این اغلب اتفاق می افتد زیرا سطوح بالای قند خون به پوشش محافظ روی اعصاب و رگ های خونی که اکسیژن را به اعصاب می رسانند آسیب می زند. در نهایت، آسیب به قدری گسترده می شود که اعصاب نمی توانند به طور موثر سیگنال هایی را به اطراف بدن ارسال کنند.

تشخیص نوروپاتی دیابتی با  بی حسی و سوزن سوزن  شدن در دست ها و پاها آسان تر است، اما خود را از طریق علائم دیگر نیز نشان می دهد:

• درد تیراندازی یا سوزش
• استفراغ، یبوست، اسهال
• اختلال عملکرد جنسی
• بی نظمی ادرار
• سرگیجه، به ویژه هنگام ایستادن یا راه رفتن
• احساس پوشیدن جوراب یا دستکش نامرئی
• مشکل در خوابیدن به دلیل درد پا و ساق پا
• از دست دادن هماهنگی و مشکل در راه رفتن یا حرکت بازوها

این به عنوان  نوروپاتی محیطی شناخته می شود  زیرا از انگشتان پا و انگشتان پا شروع می شود و در طول بدن به سمت بالا و داخل حرکت می کند. ممکن است درد مداوم یا پراکنده ای را تجربه کنید که به طور ناگهانی یا تدریجی در طی سالیان متمادی ایجاد می شود. صرف نظر از این، علائم نوروپاتی نشان می دهد که شما در معرض خطر زخم های دیابتی هستید که اگر درمان نشوند، اغلب نیاز به قطع عضو دارند.

چرا نوروپاتی باعث زخم دیابت و قطع عضو می شود؟

نوروپاتی دیابتی عملکرد طبیعی اعصاب را محدود می کند، که مانع از برقراری ارتباط صحیح بدن، مغز و نخاع می شود. در نتیجه، بسیاری از  20 میلیون آمریکایی  مبتلا به نوروپاتی دیابتی، احساس خود را در پاها، پاها و گاهی اوقات حتی دست ها و بازوهای خود از دست می دهند. بدون مزیت حس، احساس زخم پوستی هنگام ایجاد آن تقریبا غیرممکن است. برخی از دیابتی ها به قدری نوروپاتی پیشرفته دارند که می توانند ناخن را پا بگذارند و چیزی احساس نکنند!

در صورت ابتلا به نوروپاتی دیابتی، معاینه بصری روزانه از پاها و ساق ها تنها راه شناسایی زخم های روی بدن شما است. اگر از انجام بازرسی‌های بصری دقیق غافل شوید، می‌توانید روزها، هفته‌ها یا حتی ماه‌ها را بدون کشف زخم عمیق و عفونی روی انگشتان پا، پا یا ساق پای خود بگذرانید. این منجر به تأخیر در مراقبت از زخم، عفونت کنترل نشده و احتمالاً قطع عضو برای جلوگیری از گسترش عفونت کشنده قانقاریا می شود.

سایر علل قطع عضو دیابت

دیابت خود به طور قابل توجهی خطر قطع عضو را افزایش می دهد زیرا این وضعیتی است که به طور خودکار مکانیسم های درمانی طبیعی بدن شما را متوقف می کند. این بدان معناست که حتی یک بریدگی یا سوختگی کوچک و ساده می تواند به یک زخم مزمن غیر التیام بخش تبدیل شود که عفونت را به عمق استخوان زیرین منتقل می کند.

برخلاف بدنی که تحت تأثیر دیابت قرار نگرفته است، که در عرض چند دقیقه پس از هر آسیبی، یک  فرآیند طبیعی درمانی گسترده را آغاز می کند  ، بدن مبتلا به دیابت با یک پاسخ درمانی آهسته و محدود پاسخ می دهد. خون برای جریان یافتن، لخته شدن و محافظت از بافت های زیرین در برابر باکتری ها تلاش می کند. رگ های خونی مجاور نمی توانند به اندازه کافی اکسیژن و مواد مغذی را به زخم برسانند، که بیشتر از فعالیت گلبول های سفید جلوگیری می کند و به زخم اجازه می دهد تا به یک زخم تهاجمی تبدیل شود.

دیابت همچنین با گردش خون ضعیف در ارتباط است که روند بهبود زخم را تشدید می کند. گردش خون قوی به طور مداوم برای کمک به گلبول های قرمز خون برای رساندن مواد مغذی به زخم ضروری است. بدون گردش خون قوی، بیماران دیابتی در برابر عفونت ها و زخم ها آسیب پذیرتر می شوند.

حقایق مهمی که باید در مورد قطع عضو دیابتی بدانید

سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد که قطع عضو اندام تحتانی  در افراد مبتلا به دیابت 10 برابر بیشتر  از افراد غیر دیابتی است. با این حال، نزدیک به 85 درصد از قطع عضوها با مداخله زودهنگام قابل پیشگیری هستند.

انواع قطع عضو

ممکن است قطع عضو را از دست دادن کل پای خود تصور کنید، اما قطع عضو به درجات مختلف در پاسخ به  عفونت زخم کشنده استفاده می شود . این نوع روش تنها زمانی مورد توجه قرار می گیرد که پتانسیل درمانی شما آنقدر ضعیف باشد و عفونت شما آنقدر قوی باشد که زندگی شما در معرض خطر قرار گیرد.

اگر زخم شما جدا شده باشد، یک قطع جزئی انگشت پا می تواند برای از بین بردن عفونت و محافظت از بقیه بدن در برابر آسیب کافی باشد. سایر شرایط شامل قطع پاشنه پا یا قطع عضو زیر زانو است. همیشه می توان از پروتز برای کمک به بازیابی دامنه کامل حرکت استفاده کرد.

چگونه از قطع عضو دیابتی جلوگیری کنیم

درست است که بسیاری از افراد قطع عضو یاد می‌گیرند که چگونه زندگی فعال و پرباری داشته باشند، اما هیچ‌کس نمی‌خواهد  در  پاسخ به زخم دیابت، قطع عضو را تحمل کند. خوشبختانه اکثر قطع عضوهای دیابتی با اقدامات زیر قابل پیشگیری است.

تشخیص و درمان دیابت

دیابت نوع 2 یک بیماری قابل کنترل است. حتی پس از تشخیص، انتخاب های سالم و استراتژیک می تواند به شما کمک کند علائم دیابت را به طور کلی معکوس کنید. از بیماری خود فرار نکنید، زیرا عواقب پزشکی در نهایت شما را فرا خواهد گرفت. در عوض، با تشخیص و درمان مناسب با بیماری خود مواجه شوید.

دیابت تشخیص داده نشده و درمان نشده تهدیدهای متعددی برای سلامت و تندرستی شما ایجاد می کند، حتی قبل از اینکه احتمال ایجاد  زخم و زخم های عفونی را در نظر بگیرید . سطح قند خون تنظیم نشده یا کنترل نشده باعث ضخیم شدن خون شما می شود، قلب شما را مجبور می کند سخت تر کار کند و شما را در معرض خطر این عوارض قرار می دهد:

• چاقی
• حمله قلبی و سکته مغزی
• مشکلات بینایی که منجر به نابینایی می شود
• عفونت دندان و لثه
• آسیب کلیه

برای تثبیت قند خون با کاهش مصرف قند و کربوهیدرات، با پزشک خود همکاری کنید. وقتی توجه خود را از کربوهیدرات های خطرناک دور می کنید، می توانید شروع به لذت بردن از غذاهای کامل کنید که به طور طبیعی سطح قند خون شما را عادی می کنند:

• چربی های سالم مانند آووکادو، بادام، روغن نارگیل، ماهی سالمون
• غذاهای پر فیبر مانند سبزیجات تازه، میوه های کامل، سیب زمینی شیرین و لوبیا
• گیاهان و ادویه جات تازه
• پروتئین های بدون چربی مانند تخم مرغ، گوشت گاو با علف، مرغ و ماست یونانی

همچنین اتخاذ عادات سبک زندگی سالم تری که از نتایج بهینه قند خون پشتیبانی می کند، مفید است. به طور منظم ورزش کنید، حداقل 8 فنجان آب در روز بنوشید و تکنیک های موثر مدیریت استرس را بیابید.

مراقبت از زخم تهاجمی

با آموزش تشخیص صحیح زخم دیابتی و روش های مراقبتی، شانس خود را برای قطع عضو دیابتی به نصف کاهش دهید. این با بازرسی روزانه از پاهای شما شروع می شود. سعی کنید مراقبت از پای خود را به طور منظم در برنامه صبح و عصر خود قرار دهید، درست پس از مسواک زدن و شستن صورت.

تمام سطوح انگشتان پا، پاها و پاهای خود را به دقت ارزیابی کنید تا هر گونه نشانه ای از زخم های جدید یا آسیب های قدیمی و غیر التیام پیدا کنید. حتی یک بریدگی جزئی در صورت عدم درمان به دلیل تأثیرات منفی دیابت بر روند بهبودی طبیعی بدن، می تواند تهدیدی جدی برای سلامتی شما باشد. شما نمی توانید این را مسلم بدانید که هر بریدگی به سرعت بهبود می یابد.

هنگامی که زخم دیابتی شناسایی شد، استفاده از انواع مناسب پانسمان زخم، کنترل عفونت و تخلیه برای جلوگیری از آسیب مداوم ضروری است.

بهترین پانسمان زخم مقدار مناسبی از رطوبت را روی پا حفظ می کند تا محیطی مطلوب برای زخم ایجاد کند. بسته به مرحله و شدت زخم باید حداقل یک یا دو بار در روز تعویض شود. پانسمان زخم مانند آنتی بیوتیک ها به کنترل عفونت کمک می کند.

تخلیه نیز یک جزء بسیار مهم اما اغلب نادیده گرفته شده در درمان زخم پای دیابتی است. وقتی بارگیری می کنید، فشار را از روی پای آسیب دیده خود برداشته و به سلول های جدید و سالم فرصت رشد می دهید. خرد کردن، اسکوترهای زانو، و ویلچر همگی تخلیه بار را انجام می دهند.

بهبود گردش خون با HBOT

بسیاری از عملکردهای اصلی درگیر در بهبود زخم، وابسته به اکسیژن هستند، بنابراین منطقی است که افزایش اکسیژن در بدن می تواند از روند بهبود زخم پشتیبانی کند.

در شرایط عادی، اکسیژن تنها می تواند از طریق خون در گلبول های قرمز خون عبور کند. هنگامی که گلبول های قرمز خون خیلی کم هستند یا نمی توانند به درستی گردش کنند، بافت های مهم از اکسیژن محروم می شوند.

سلول‌هایی که فاقد اکسیژن کافی هستند، نمی‌توانند انرژی مورد نیاز برای دفاع از باکتری، سنتز کلاژن، بازسازی یا سایر عملکردهای ترمیم ضروری را تولید کنند. فقط  جریان اکسیژن متمرکز  از طریق اکسیژن درمانی هیپرباریک (HBOT) می تواند بر چنین کمبودهایی غلبه کند.

HBOT  که در اتاقک های هایپرباریک تخصصی انجام می شود، اکسیژن تحت فشاری را آزاد می کند که در تمام نواحی بدن نفوذ می کند، حتی مناطقی که گردش خون کاهش یافته یا مسدود شده است.

این مزیت ضروری مراقبت از زخم هایپرباریک باعث تحریک و پشتیبانی از قابلیت های طبیعی التیام بدن می شود. وقتی گلبول‌های سفید اکسیژن کافی دریافت می‌کنند، می‌توانند به طور موثر باکتری‌ها را از بین ببرند، تورم را کاهش دهند و به تولید مثل سریع رگ‌های خونی جدید اجازه دهند. HBOT حتی سلول ها را قادر می سازد تا بافت همبند جدید بسازند و عملکرد اندام را بهبود بخشند.

HBOT را برای درمان زخم دیابت خود و جلوگیری از قطع عضو در نظر بگیرید، و می توانید انتظار داشته باشید که مزایای قابل توجهی برای سلامت کلی خود داشته باشید:

• کاهش تجمع مایع در بافت ها و کمک به جریان خون اکسیژن دار از طریق
• افزایش سلول های مسئول بسته شدن زخم ها و تشکیل سدی روی پوست
• افزایش فعالیت ضد باکتریایی و پاسخ به آنتی بیوتیک ها
• تحریک ایجاد سلول های خونی جدید و سالم و کلاژن
• از فعالیت فاکتور رشد برای بهبود منظم زخم حمایت کنید

هنگامی که به درمان های هفتگی در یک پروتکل مداوم متعهد می شوید، HBOT روند بهبودی بدن را احیا می کند و بافت هایی را که فکر می کردید هرگز بهبود نمی یابند، تجدید می کند. قطع عضو نباید بدن یا زندگی شما را تهدید کند!

خط آخر: قطع عضو دیابت را قبل از شروع آن متوقف کنید

وقتی سلامتی شما در خطر است، به بهترین مراقبت های پزشکی در دسترس نیاز دارید و سزاوار آن هستید. متخصصان R3 Wound Care و Hyperbarics در ترمیم زخم زخم دیابتی و مراقبت از زخم تهاجمی تخصص دارند تا اطمینان حاصل کنند که آسیب های غیر التیام یافته شما به سرعت، کارآمد و ایمن درمان می شوند.

تصمیم گیری در مورد اعتماد به R3 در مراقبت از زخم، گام مهمی در جهت محافظت از اندام شما در برابر خطر قطع عضو و بهبود سلامت شما برای آینده است.