چرخاندن انگشتان پا در شن و پوشیدن صندل از جمله مواردی است که در هوای گرم است، مگر اینکه به دلیل ضخیم شدن و زرد شدن ناخن ها ترجیح دهید انگشتان پا را زیر بسته نگه دارید. عفونتهای قارچی ناخن (معروف به اونیکومیکوزیس) شایع هستند و تا 14 درصد از جمعیت عمومی را تحت تأثیر قرار میدهند . در موارد پیشرفته، ناخن ها می توانند شکننده، شکننده یا ناهموار شوند یا حتی از بستر ناخن جدا شوند.
در حالی که درمان کامل این عفونتهای قارچی دشوار است، درمانهای مناسب میتوانند از گسترش این مشکل جلوگیری کرده و ظاهر ناخنهای شما را بهتر کنند.
نه، ناخن های دست نیز ممکن است عفونی شوند. با این حال، ناخن های پا به دلیل عادات خاصی از جمله پوشیدن کفش هدف رایج تری هستند، بنابراین در این پست روی آنها تمرکز می کنیم.
دکتر ابیگیل والدمن، متخصص پوست در Brigham and Women's وابسته به هاروارد می گوید: پاها بیشتر عرق کرده و مرطوب هستند، که محیط بهتری را برای رشد قارچ ها، مخمرها و کپک هایی که به طور طبیعی روی پوست شما وجود دارند،
او میگوید که افراد همچنین میتوانند با پابرهنه راه رفتن در رختکن، اسپا، یا نزدیک استخرها یا پدیکور در سالن ناخن در معرض قارچهای مختلف به نام درماتوفیت قرار بگیرند. رشد بیش از حد قارچ می تواند ناحیه بین انگشتان پا و پوست یا پاهای شما را آلوده کند و باعث ایجاد بیماری پای ورزشکار شود . سپس قارچ می تواند به ناخن های پا گسترش یابد.
در حالی که کرم های ضد قارچ به راحتی می توانند عفونت های پوستی را درمان کنند، ناخن های پا داستان دیگری است.
دکتر والدمن توضیح میدهد: «بافت ناخن سختتر و ضخیمتر است، بنابراین این داروها به خوبی نفوذ نمیکنند. این در مورد داروهای ضد قارچی که به عنوان قرص مصرف می شوند نیز صادق است. ناخن های پا به کندی رشد می کنند و بافت از نظر متابولیک چندان فعال نیست. بنابراین اگرچه دارو وارد جریان خون شما می شود، اما فقط مقادیر کمی به ناخن های پا می رسد. به همین دلیل است که به سختی می توان از شر قارچ ناخن پا خلاص شد.
تحقیقات نرخ به اصطلاح درمان بالینی را بین 60 تا 80 درصد گزارش میدهد، اما این تنها به معنای عدم وجود علائم است - یعنی ناخنهای پا به ظاهر طبیعی خود باز میگردند. دکتر والدمن می گوید عفونت قارچی ممکن است هنوز در زیر ناخن های شما کمین کرده باشد.
در واقع، در کارآزماییهای بالینی، زمانی که محققین پس از درمانهایی که روی ناخنها اعمال میشود، بریدههای ناخن پا را برای هرگونه قارچ باقیمانده بررسی میکنند، تنها حدود 10 تا 15 درصد هیچ هاگ قارچی قابل تشخیصی را نشان نمیدهند. در نتیجه، عود عفونت قارچی ناخن پا نسبتاً شایع است.
با وجود این، احتمال معقولی وجود دارد که روشهای درمانی مختلف بتواند علائم و ظاهر ناخنهای پا را بهبود بخشد.
در اینجا خلاصه ای از گزینه های مختلف درمانی آورده شده است، که با پیشنهاد خط اول دکتر والدمن شروع می شود، که از محصولات ارزان قیمتی استفاده می کند که ممکن است قبلاً در خانه خود داشته باشید.
خیساندن انگشتان پا برای نرم شدن ناخن ها قبل از استفاده از یک عامل ضد قارچ به نفوذ این دارو به ناخن کمک می کند. برای خیساندن، دکتر والدمن توصیه می کند که یک قسمت سرکه سفید یا سیب را با سه قسمت آب گرم مخلوط کنید. انگشتان پا را حداقل 10 دقیقه خیس کنید (اما تا 40 دقیقه بهتر است). به جای سرکه، می توانید از لیسترین استفاده کنید که حاوی تیمول، ترکیب اصلی گیاه آویشن است. تیمول نیز مانند سرکه دارای خواص ضد قارچی است.
سپس پاهای خود را به خوبی خشک کنید و یک ماده ضد قارچ را به تمام ناخن های آسیب دیده بمالید. یکی از گزینه ها خمیر سیر له شده است، اما احتمالاً اکثر مردم محصولات بدون نسخه داروخانه که در زیر فهرست شده اند برای استفاده راحت تر خواهند یافت.
این محصولات موضعی که برای عفونتهای خفیفتر بهترین هستند، عبارتند از: آمورولفین (Loceryl، سایرین)، افیناکونازول (Jublia)، توابورول (Kerydin) و سیکلوپیروکس (Penlac). آنها لاک های شفافی هستند که روزانه یک بار، معمولاً برای ماه ها، روی ناخن های پای خود مسواک می زنید. ممکن است یک سال طول بکشد تا نتایج را ببینید. نرخ درمان بالینی از 35٪ تا 60٪ متغیر است.