آسیب های فشاری غشای مخاطی آسیب های فشاری مربوط به دستگاه (DRPI) غشای مخاطی است. این آسیب های اکتسابی در بیمارستان به طور کلی قابل پیشگیری در نظر گرفته می شوند.
بروز و شیوع PIهای غشای مخاطی نسبتاً کم گزارش شده است، اما این آسیب‌ها در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) شایع‌تر از مراقبت‌های بیمارستانی حاد هستند. یک مطالعه بروز PIهای غشای مخاطی اکتسابی بیمارستانی را 0.1٪ در محیط غیر ICU و بروز 2.4٪ در ICU را گزارش کرد. دستگاه های پشتیبان زندگی مبتنی بر لوله که در ICU استفاده می شوند ممکن است باعث ایجاد PI در غشای مخاطی دهان و بینی شوند. در شرایط بیمارستانی حاد، کاتترهای ادراری ساکن خطر فرسایش مجرای ادرار و عفونت را افزایش می دهد.
صدمات فشاری غشای مخاطی ناشی از ایسکمی موضعی ثانویه در اثر استفاده از وسایل پزشکی مانند
PIهای غشای مخاطی متفاوت از PIهای پوست ظاهر می شوند. اریتم موجود در صدمات فشاری مرحله 1 در PI غشای مخاطی قابل مشاهده نیست و همچنین عمق زخم به دلیل آناتومی بافت قابل مشاهده نیست، اما درد و تورم وجود دارد. برای پیچیده‌تر کردن ارزیابی بیشتر، PIهای غشای مخاطی اغلب خونریزی می‌کنند که منجر به لخته‌های خون یا انعقاد می‌شود، که شبیه به ظاهر زرد و چسبنده شل در بستر زخم است. به دلیل خواص آناتومیک بافت مخاطی، پانل ملی مشاوره آسیب فشار این آسیب ها را به عنوان مرحله ای طبقه بندی می کند که قابل تعیین نیست.
عوامل خطر برای PIهای غشای مخاطی می تواند شامل ترکیبی از وسایل پزشکی، محیط مراقبت، داروها و/یا ویژگی های فردی بیمار باشد. به ویژه برای PIهای غشای مخاطی دهان، عوامل خطر شامل تنظیمات ICU، استفاده از نگهدارنده لوله تراشه، بی حرکتی بیمار، سوء تغذیه، و استفاده از کورتیکواستروئید است.
به دلیل بروز بیشتر این آسیب ها در ICU، این تنظیم یک عامل خطر جداگانه در نظر گرفته می شود. هم در بخش مراقبت‌های ویژه و هم در مراقبت‌های بیمارستانی حاد، دستگاه‌های پزشکی مانند لوله‌های داخل تراشه و معده خطر PIهای غشای مخاطی بینی یا دهان را افزایش می‌دهند، و کاتترهای ادراری ساکن خطر فرسایش و عفونت مجرای ادرار را افزایش می‌دهند.
عوامل خطر مرتبط با بیمار برای PIهای غشای مخاطی بینی شامل نمره بالای فیزیولوژی حاد و ارزیابی سلامت مزمن II، اختلالات شناختی، دیابت، هیپوپروتئینمی، تب و استفاده از منقبض کننده عروق است.
یک عامل خطر اضافی برای PIهای غشای مخاطی در بیماران ICU، COVID-19 است که در نتیجه بی حرکتی بیمار، آرام بخش، استفاده از وازوپرسور و هیپوکسی است.
د
اثرات نامطلوب PI غشای مخاطی بسیار فراتر از خود زخم است. به عنوان مثال، درد ناشی از PI های دهانی می تواند با توانایی بیمار برای غذا خوردن به اندازه کافی تداخل داشته باشد، و دستگاه های ادراری می توانند منجر به عفونت ادراری یا آسیب مجرای ادرار شوند . آسیب، بار سنگین بیماری آنها را افزایش می دهد.
کمیته پرستاری پوست و زخم استان بریتیش کلمبیا توصیه می کند در صورت امکان از پروتکل زیر برای مدیریت PI غشای مخاطی استفاده شود :
پیشگیری شامل ارزیابی دقیق و نظارت مستمر بافت در معرض خطر در مجاورت یا زیر دستگاه، بررسی مسائل مربوط به قرارگیری و ایمن سازی دستگاه، و استفاده از دستگاه های تثبیت کننده برای کاهش فشار است.
آموزش کارکنان نیز جزء حیاتی پیشگیری از PI غشای مخاطی است. در بیماران در معرض خطر، پرسنل پرستاری باید بدانند که به دنبال چه چیزی باشند، مانند لوله‌های داخل تراشه ضعیف، کاتترهای ادراری که در حال کشیدن هستند، یا اجتناب از غذای مرتبط با درد دهان. در محیط‌های مراقبت طولانی‌مدت، یک ابزار مؤثر برای آموزش کارکنان، استفاده از دوره‌های منظم مرتبط با دستگاه برای اطمینان از قرارگیری مناسب دستگاه و ارزیابی یکپارچگی بافت‌های آسیب‌پذیر بیماران است.
PIهای غشای مخاطی می تواند در بیمارانی که قبلاً به شدت بیمار هستند، عوارض ایجاد کند. مانند همه PIها، پیشگیری از PIهای غشای مخاطی هدف است.
