علائم و نشانه های سرخجه اغلب به سختی قابل مشاهده است، به خصوص در کودکان. علائم و نشانه ها معمولا بین دو تا سه هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. آنها معمولاً 1 تا 5 روز طول می کشند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• تب خفیف 102 فارنهایت (38.9 درجه سانتیگراد) یا کمتر
• سردرد
• گرفتگی یا آبریزش بینی
• چشم های قرمز و خارش دار
• غدد لنفاوی حساس و بزرگ شده در پایه جمجمه، پشت گردن و پشت گوش
• راش ریز و صورتی که از صورت شروع می شود و به سرعت به تنه و سپس بازوها و پاها گسترش می یابد، قبل از اینکه به همان ترتیب ناپدید شوند.
• درد مفاصل، به ویژه در زنان جوان

اگر فکر می‌کنید که شما یا فرزندتان ممکن است در معرض سرخجه قرار گرفته‌اید یا اگر متوجه علائم یا نشانه‌هایی شدید که ممکن است سرخجه باشد، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر قصد بارداری دارید، سوابق واکسیناسیون خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که واکسن سرخک، اوریون، سرخجه (MMR) خود را دریافت کرده اید. اگر باردار هستید و به سرخجه مبتلا می شوید، به خصوص در سه ماهه اول بارداری، این ویروس می تواند باعث مرگ یا نقایص مادرزادی جدی در جنین در حال رشد شود. سرخجه در دوران بارداری شایع ترین علت ناشنوایی مادرزادی است. بهتر است قبل از بارداری از سرخجه محافظت کنید.

اگر باردار هستید، احتمالاً تحت یک غربالگری روتین از نظر ایمنی در برابر سرخجه قرار خواهید گرفت. اما اگر هرگز واکسن را دریافت نکرده اید و فکر می کنید ممکن است در معرض سرخجه قرار گرفته باشید، فوراً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. آزمایش خون ممکن است تأیید کند که شما از قبل مصون هستید.

سرخجه توسط ویروسی ایجاد می شود که از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. زمانی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می کند، می تواند سرایت کند. همچنین می تواند از طریق تماس مستقیم با مخاط عفونی از بینی و گلو پخش شود. همچنین می تواند از طریق جریان خون از زنان باردار به فرزندان متولد نشده آنها منتقل شود.

فردی که به ویروس عامل سرخجه مبتلا شده است، حدود یک هفته قبل از شروع بثورات تا حدود یک هفته پس از ناپدید شدن بثورات، مسری است. یک فرد مبتلا می تواند قبل از اینکه فرد متوجه شود که به آن مبتلا شده است، بیماری را گسترش می دهد.

سرخجه در بسیاری از کشورها نادر است زیرا اکثر کودکان در سنین پایین علیه عفونت واکسینه می شوند. در برخی از نقاط جهان، ویروس هنوز فعال است. این چیزی است که قبل از رفتن به خارج از کشور باید در نظر بگیرید، به خصوص اگر باردار هستید.

هنگامی که به این بیماری مبتلا شدید، معمولاً به طور دائم ایمن هستید.

سرخجه یک عفونت خفیف است. برخی از زنانی که سرخجه داشته اند، آرتریت را در انگشتان، مچ دست و زانو تجربه می کنند که معمولاً حدود یک ماه طول می کشد. در موارد نادر سرخجه می تواند باعث عفونت گوش یا التهاب مغز شود.

با این حال، اگر زمانی که به سرخجه مبتلا می‌شوید باردار هستید، تأثیر آن روی فرزند متولد نشده شما ممکن است شدید و در برخی موارد کشنده باشد. بیش از 90 درصد نوزادانی که از مادرانی که در 12 هفته اول بارداری سرخجه داشتند، به سندرم سرخجه مادرزادی مبتلا می شوند. این سندرم می تواند یک یا چند مشکل ایجاد کند، از جمله:

• تاخیر در رشد
• آب مروارید
• ناشنوایی
• مشکلات رشد قلب (نقص مادرزادی قلب)
• مشکلات در رشد سایر اندام ها
• مشکلات رشد ذهنی و یادگیری

بیشترین خطر برای جنین در سه ماهه اول است، اما قرار گرفتن در معرض آن در اواخر بارداری نیز خطرناک است.

واکسن سرخجه معمولاً به صورت واکسن ترکیبی سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) تزریق می شود. این واکسن ممکن است شامل واکسن آبله مرغان (واریسلا) - واکسن MMRV نیز باشد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می کنند که کودکان واکسن MMR را بین 12 تا 15 ماهگی و دوباره بین 4 تا 6 سالگی - قبل از ورود به مدرسه - دریافت کنند.

واکسن MMR از سرخجه جلوگیری می کند و مادام العمر در برابر آن محافظت می کند. دریافت واکسن می تواند از سرخجه در بارداری های آینده جلوگیری کند.

نوزادان متولد شده از زنانی که این واکسن را دریافت کرده اند یا از قبل مصون هستند معمولاً 6 تا 8 ماه پس از تولد در برابر سرخجه محافظت می شوند. اگر کودکی قبل از 12 ماهگی نیاز به محافظت در برابر سرخجه داشته باشد - به عنوان مثال، برای سفرهای خارجی خاص - واکسن را می توان در سن 6 ماهگی تزریق کرد. اما کودکانی که زودتر واکسینه می‌شوند هنوز باید در سنین توصیه شده دیرتر واکسینه شوند.

ارائه واکسن MMR به‌عنوان ترکیبی از واکسن‌های توصیه‌شده می‌تواند از تاخیر در محافظت در برابر سرخک، اوریون و سرخجه جلوگیری کند - و با تزریق کمتر. واکسن ترکیبی به اندازه واکسن هایی که به طور جداگانه تجویز می شوند، ایمن و موثر است.

هیچ ارتباط ثابت شده ای بین واکسن MMR و اوتیسم وجود ندارد

نگرانی های گسترده ای در مورد ارتباط احتمالی بین واکسن MMR و اوتیسم مطرح شده است. با این حال، گزارش های گسترده از آکادمی اطفال آمریکا، آکادمی ملی پزشکی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها به این نتیجه رسیده اند که هیچ ارتباط علمی ثابت شده ای بین واکسن MMR و اوتیسم وجود ندارد.

این سازمان‌ها خاطرنشان می‌کنند که اوتیسم اغلب در کودکان نوپا بین 18 تا 30 ماهگی شناسایی می‌شود، یعنی زمانی که کودکان اولین واکسن MMR خود را تزریق می‌کنند . اما این تصادف در زمان بندی را نباید با یک رابطه علت و معلولی اشتباه گرفت.

آیا به واکسن MMR نیاز دارید؟

شما نیازی به واکسن ندارید اگر:

• پس از 12 ماهگی دو دوز واکسن MMR دریافت کرد.
• آزمایشات خونی انجام دهید که نشان دهد شما در برابر سرخک، اوریون و سرخجه مصون هستید.
• متولدین قبل از سال 1957 هستند. افرادی که قبل از سال 1957 متولد شده اند احتمالاً در دوران کودکی به سرخک، اوریون و سرخجه مبتلا بوده و مصون هستند. با این حال، بدون آزمایش خون که مصونیت را نشان می دهد، واکسن MMR توصیه می شود.

اگر دو دوز واکسن MMR را بعد از 12 ماهگی انجام نداده اید یا آزمایش خونی برای نشان دادن مصونیت شما نسبت به سرخک، اوریون و سرخجه انجام نداده اید، واکسن بزنید .

تضمین ایمنی به ویژه در موارد زیر مهم است:

• یک زن غیرباردار در سنین باروری هستند
• در کالج، مدرسه بازرگانی یا دبیرستان شرکت کنید
• در بیمارستان، مرکز پزشکی، مرکز مراقبت از کودکان یا مدرسه کار کنید
• برای سفر به خارج از کشور یا سفر دریایی برنامه ریزی کنید

واکسن برای موارد زیر توصیه نمی شود :

• زنان باردار یا زنانی که قصد دارند در چهار هفته آینده باردار شوند
• افرادی که واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به ژلاتین، آنتی بیوتیک نئومایسین یا دوز قبلی واکسن MMR داشته اند.

اگر سرطان، اختلال خونی یا بیماری دیگری دارید، یا داروهایی مصرف می کنید که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد، قبل از دریافت واکسن MMR با پزشک خود صحبت کنید .

عوارض جانبی واکسن

اکثر مردم هیچ عارضه جانبی از واکسن را تجربه نمی کنند.

برای برخی افراد، عوارض جانبی جزئی ممکن است حدود دو هفته پس از واکسیناسیون ظاهر شود، اما معمولا کمتر پس از واکسن دوم رخ می دهد. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد بازو در محل تزریق
• تب
• بثورات خفیف یا قرمزی در محل تزریق

افراد بسیار کمی تجربه می کنند:

• درد یا سفتی موقت مفاصل، به ویژه در نوجوانان و زنان بزرگسالی که قبلاً در برابر سرخجه مصون نبودند.
• تورم غدد در گونه ها یا گردن
• تشنج هایی که همراه با تب رخ می دهد
• سطح پایین سلول‌های خونی که به لخته شدن کمک می‌کنند (پلاکت‌ها)، که می‌تواند باعث خونریزی یا کبودی غیرمعمول شود.
• بثورات در سراسر بدن
• واکنش آلرژیک جدی، بسیار نادر