هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که باعث تورم کبد به نام التهاب می شود. هپاتیت C می تواند منجر به آسیب جدی کبد شود. ویروس هپاتیت C (HCV) از طریق تماس با خونی که ویروس در آن وجود دارد پخش می شود.
داروهای ضد ویروسی جدیدتر درمان انتخابی برای اکثر افراد مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت C هستند. این داروها اغلب می توانند هپاتیت C مزمن را درمان کنند.
اما بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت C نمی دانند که به آن مبتلا هستند. این عمدتاً به این دلیل است که علائم ممکن است چندین دهه طول بکشد تا ظاهر شوند. بنابراین، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده توصیه می کند که همه بزرگسالان 18 تا 79 سال برای هپاتیت C غربالگری شوند.
غربالگری برای همه است، حتی کسانی که علائم یا بیماری شناخته شده کبدی ندارند.
هر عفونت طولانی مدت هپاتیت C با مرحله حاد شروع می شود. هپاتیت C حاد معمولاً تشخیص داده نمی شود زیرا به ندرت علائم ایجاد می کند. هنگامی که علائم در این مرحله وجود دارد، ممکن است شامل زردی، خستگی، حالت تهوع، تب و درد عضلانی باشد.
عفونت طولانی مدت با ویروس هپاتیت C، هپاتیت C مزمن نامیده می شود. هپاتیت C مزمن معمولاً برای چندین سال هیچ علامتی ندارد. علائم تنها زمانی ظاهر می شوند که ویروس به اندازه کافی به کبد آسیب برساند که باعث ایجاد آنها شود.
علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
عفونت حاد هپاتیت C همیشه مزمن نمی شود. برخی افراد پس از مرحله حاد عفونت را از بدن خود پاک می کنند. این پاکسازی ویروسی خود به خودی نامیده می شود. درمان ضد ویروسی همچنین به رفع هپاتیت C حاد کمک می کند.
عفونت هپاتیت C توسط ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می شود. عفونت زمانی پخش می شود که خونی که دارای ویروس است وارد جریان خون فردی شود که تحت تأثیر قرار نگرفته است.
در سراسر جهان، عفونت هپاتیت C به اشکال مختلفی وجود دارد که ژنوتیپ نامیده می شوند. هفت ژنوتیپ و 67 زیرگروه وجود دارد. شایع ترین ژنوتیپ هپاتیت C در ایالات متحده نوع 1 است.
هپاتیت C مزمن بدون توجه به ژنوتیپ ویروس آلوده کننده، همان مسیر را دنبال می کند. اما درمان بسته به ژنوتیپ ویروسی می تواند متفاوت باشد. با این حال، داروهای ضد ویروسی جدیدتر می توانند بسیاری از ژنوتیپ ها را درمان کنند.
گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده توصیه می کند که همه بزرگسالان 18 تا 79 سال برای هپاتیت C غربالگری شوند. غربالگری برای افرادی که در معرض خطر بالای قرار گرفتن در معرض قرار دارند بسیار مهم است. این شامل:
عفونت هپاتیت C که در طول سالیان متمادی ادامه می یابد می تواند عوارض جدی ایجاد کند، مانند:
موارد زیر ممکن است از عفونت هپاتیت C محافظت کند:
عفونت هپاتیت C با داروهای ضدویروسی که برای پاکسازی ویروس از بدن طراحی شدهاند درمان میشود. هدف از درمان این است که حداقل 12 هفته پس از اتمام درمان، ویروس هپاتیت C در بدن شناسایی نشود.
محققان اخیراً با استفاده از داروهای ضدویروسی جدید «مستقیماثر» که گاهی در ترکیب با داروهای موجود به کار میروند، پیشرفتهای چشمگیری در درمان هپاتیت C داشتهاند. در نتیجه، افراد نتایج بهتر، عوارض جانبی کمتر و زمان درمان کوتاهتری دارند. گاهی حتی زمان درمان به هشت هفته میرسد. انتخاب داروها و طول درمان به ژنوتیپ ویروس هپاتیت سی، وجود آسیب کبدی، سایر بیماریها و درمانهای قبلی ارتباط دارد.
با توجه به سرعت تحقیقات، توصیهها در مورد داروها و رژیمهای درمانی مورد نیاز هپاتیت C به سرعت در حال تغییر است. بنابراین بهتر است در مورد گزینههای درمانی خود با یک متخصص صحبت کنید.
همچنین، در طول درمان تیم مراقبتهای پزشکی پاسخ بدن شما به داروها را زیر نظر خواهد گرفت.
در صورت ایجاد عوارض جدی در اثر عفونت مزمن هپاتیت سی، پیوند کبد ممکن است یکی از گزینههای درمانی باشد. در طول پیوند کبد، جراح کبد آسیبدیده را برمیدارد و یک کبد سالم جایگزین آن میکند. بیشتر کبدهای پیوندی از اهداکنندگان فوتشده میآیند، اما تعداد کمی از آنها متعلق به اهداکنندگان زندهای است که بخشی از کبد خود را اهدا میکنند.
در بیشتر موارد، پیوند کبد به تنهایی هپاتیت C را درمان نمیکند. عفونت احتمالاً عود میکند و مستلزم درمان با داروهای ضدویروسی برای جلوگیری از آسیب به کبد پیوندی است. چند مطالعه نشان دادهاند که رژیمهای دارویی جدید ضدویروسی مستقیماثر در درمان هپاتیت C پس از پیوند مؤثر هستند. در عین حال، درمان هپاتیت C با ضدویروسهای مستقیماثر میتواند در برخی بیماران، قبل از پیوند کبد نیز به نتیجه برسد.
اگرچه هیچ واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد، پزشک احتمالاً توصیه میکند که واکسن هپاتیت A و واکسن هپاتیت B برای فرد مبتلا دریافت شود. اینها ویروسهای جداگانهای هستند که میتوانند باعث آسیب کبدی شوند و دورهٔ هپاتیت C مزمن را پیچیده کنند.
اگر مبتلا به هپاتیت C تشخیص داده شدید، احتمالاً پزشک تغییرات خاصی در سبک زندگی شما را توصیه خواهد کرد. این اقدامات به شما کمک میکند تا مدت بیشتری سالم بمانید و از سلامت دیگران نیز محافظت کنید:
نوشیدن الکل را متوقف کنید: الکل پیشرفت بیماری کبد را تسریع میکند.
از مصرف داروهایی که ممکن است باعث آسیب کبدی شوند خودداری کنید: داروهای خود را با پزشک مرور کنید، از جمله داروهای بدون نسخهای که مصرف میکنید و همچنین داروهای گیاهی و مکملهای غذایی. پزشک ممکن است پرهیز از مصرف برخی داروها را نیز توصیه کند.
به جلوگیری از تماس دیگران با خون خود کمک کنید: هر زخمی را که دارید بپوشانید و از تیغ یا مسواک مشترک با دیگران استفاده نکنید. از اهدای خون، اعضای بدن یا مایع منی خودداری کنید و همیشه به پرسنل بهداشتی اعلام کنید که به این ویروس مبتلا هستید. همچنین قبل از رابطهٔ جنسی به شریک جنسیتان در مورد عفونت خود بگویید و همیشه حین رابطهٔ جنسی از کاندوم استفاده کنید.
اگر فکر میکنید ریسک ابتلا به هپاتیت C را دارید، به پزشک مراجعه کنید. در صورت تشخیص عفونت هپاتیت سی، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص بیماریهای کبدی یا بیماریهای عفونی ارجاع دهد. از آنجا که ویزیت پزشک میتواند کوتاه باشد و اغلب موضوعات زیادی برای صحبت وجود دارد، فکر خوبی است که از قبل آماده باشید. برای آماده شدن، این کارها را انجام دهید: