بخش جدایی ناپذیر ارزیابی زخم شامل تجزیه و تحلیل نوع و مقدار ترشح زخم  است.

دانستن چگونگی انجام صحیح آن مشاهدات و مستندسازی بر اساس آن برای یک ارزیابی جامع ضروری است. در نهایت، ما یک زخم با سطح بهینه رطوبت برای حمایت از بهبودی می خواهیم و شنه یک محیط بیش از حد مرطوب یا خشک.

با این حال، به عنوان متخصص یا متخصص مراقبت از زخم، باید یک قدم جلوتر برویم و چند سوال دیگر بپرسیم.

• آیا این همان نوع و مقدار زهکشی است که من انتظار دارم بر اساس مسیر بهبود فعلی زخم ببینم؟ 
• اگر اینطور نیست، چرا اگزودا به این شکل ارائه می شود؟ 
• چگونه آن را اصلاح کنیم؟ 

یک پزشک خوب مراقبت از زخم بیش از مشاهده و یادداشت آنها انجام می دهد. آنها به طور مستمر انتقادی فکر می کنند و «چرا» می پرسند و به دنبال راه حل هستند. 

اصول اگزودای زخم

بیایید با مرور پنج نوع ترشح زخم شروع کنیم:

•  سروزی:

به طور کلی به رنگ نازک، شفاف یا کهربایی ظاهر می شود و اغلب در زخم طبیعی در نظر گرفته می شود.

•  سانگوینی:

به عنوان خونریزی ثانویه به آسیب بافتی در داخل زخم ظاهر می شود. 

•  سروسانگوئینه:

رنگ نازک، آبکی، صورتی تا صورتی کم‌رنگ در نتیجه ترکیب گلبول‌های قرمز خون با پلاسما به دلیل آسیب جزئی مویرگ‌ها.

•  سروچرکی:

رنگ نازک، آبکی، زرد مایل به خرمایی.

•  چرکی:

ضخیم، چسبناک، خرمایی، قهوه ای یا سبز رنگ.

ما همچنین باید میزان ترشح زخم را ارزیابی کنیم که نیاز به مشاهده وضعیت زخم و پانسمان دارد .

• هیچ (بدون زهکشی) نشان دهنده خشکی پانسمان و بستر زخم است.
• اندک نشان دهنده چیزی قابل اندازه گیری روی پانسمان نیست، اما بستر زخم مرطوب است.
• کوچک/حداقل نشان می دهد که کمتر از 25 درصد پانسمان درگیر است و بستر زخم بسیار مرطوب است.
• متوسط ​​نشان می دهد که 25 تا 75 درصد پانسمان درگیر است و بستر زخم خیس است.
• بزرگ / فراوان نشان می دهد که بیش از 75 درصد پانسمان درگیر است و زخم با مایع پر شده است.

اینها اصول اولیه ارزیابی و مستندسازی ما هستند، با این حال باید سوالات مهم را بپرسیم.