شاخص توده بدنی یا BMI از دیرباز ابزار استاندارد برای ارزیابی وضعیت وزن و خطر سلامتی بوده است. محاسبه اندازه شما که قد و وزن شما را در نظر می گیرد، BMI اغلب استفاده می شود زیرا یک ابزار اندازه گیری سریع، آسان و ارزان است. با این حال، فاقد هرگونه ارزیابی از میزان چربی یک فرد یا نحوه توزیع آن در بدن است، که هر دو شاخص های کلیدی سلامت متابولیک هستند.
محققان در این مطالعه اندازه گیری های زیر را از چاقی مرکزی تجزیه و تحلیل کردند: دور کمر، لگن و دور ران. نسبت دور کمر به باسن؛ نسبت دور کمر به قد؛ نسبت دور کمر به ران؛ شاخص چاقی بدن (که شامل دور باسن و قد است)؛ و شاخص شکل بدن (محاسبه شده از دور کمر، BMI و قد).
آنها دریافتند که دور باسن و ران بزرگتر (که گاهی به شکل گلابی نیز گفته می شود) با خطر کمتر مرگ به هر دلیلی مرتبط است. تمام معیارهای دیگر، که نشان دهنده چربی در مرکز (که گاهی اوقات شکل سیب نامیده می شود)، با خطر بالاتر مرگ مرتبط بودند. یعنی هرچه چربی شکم فرد بیشتر باشد، خطر مرگ به هر دلیلی در او بیشتر می شود.
این یافته‌ها به ما می‌گویند که نه تنها مقدار کل چربی بدن خطر سلامتی را تعیین می‌کند، بلکه محل آن چربی را در بدن فرد نیز تعیین می‌کند. تحقیقات قبلی نشان داده است که چاقی شکمی بیشتر از چاقی کلی با عوامل خطر قلبی عروقی مانند افزایش فشار خون، افزایش سطح تری گلیسیرید خون و دیابت نوع 2 مرتبط است. مطالعات نشان داده اند که حتی با زوال عقل، آسم و برخی سرطان ها مرتبط است.
چربی واقع در اطراف شکم، به ویژه چربی احشایی اطراف کبد و اندام های داخلی، بسیار التهابی و مخل متابولیک است: مولکول های التهابی را آزاد می کند که به مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2 و در نهایت بیماری قلبی عروقی کمک می کند. در مقابل، چربی هایی که در ناحیه باسن و ران قرار دارند، محافظ هستند. این اثرات محافظتی شامل ارتباط با کلسترول تام پایین، LDL (یا کلسترول بد)، تری گلیسیرید، کلسیفیکاسیون شریانی، فشار خون، سطح گلوکز و انسولین خون و حساسیت بالاتر به انسولین است.
در مجموع، این یافته ها اهمیت استفاده از BMI همراه با اندازه گیری چربی شکم را برای ارزیابی کامل خطر سلامتی نشان می دهد.
محققان در مطالعه BMJ داده‌ها را از زوایای مختلف بررسی کردند و نتایج را بر اساس دسته‌های مختلف مانند جنسیت، موقعیت جغرافیایی، وضعیت سیگار کشیدن، BMI، فعالیت بدنی و وجود بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون بالا تجزیه کردند..
اخیراً، بیانیه‌ای در سال 2015 از انجمن قلب آمریکا در مورد طبقه‌بندی نادرست چاقی (و خطرات قلبی عروقی) در گروه‌های نژادی و قومی مختلف هشدار داد. به طور خاص، آستانه های فعلی می تواند منجر به دست کم گرفتن خطر در جمعیت های آسیایی و بیش از حد برآورد خطر در جمعیت های سیاه پوست شود. در نتیجه، افراد در این گروه ها ممکن است وضعیت وزن خود را نادرست درک کنند و پزشکان ممکن است گزینه های درمانی مناسب را ارائه ندهند.
سوالی که همه می خواهند پاسخ آن را بدانند این است: چگونه می توان چربی شکم را کاهش داد؟ خوب، یک خبر بد و یک خبر خوب وجود دارد. یک مطالعه قدیمی که به توزیع چربی در بین دوقلوهای همسان و برادر پرداخته بود، خبر بدی را فاش کرد، و آن اینکه نحوه ذخیره چربی بدن شما تا حد زیادی توسط ژنتیک تعیین می شود.
خبر خوب این است که چربی شکمی به همان عادات رفتاری و استراتژی های توصیه شده برای سلامت کلی و کاهش کل چربی بدن پاسخ می دهد. این استراتژی ها شامل موارد زیر است:
.jpg "hepatit A")
