عفونت محل جراحی (SSI):
عفونتی است که در برش ایجاد شده توسط یک روش جراحی تهاجمی ایجاد می شود.
یکی از علل اصلی عوارض بیمارستانی است که منجر به اقامت طولانی مدت در بیمارستان، افزایش هزینه های بیمارستانی، نرخ بالاتر عمل مجدد و حتی افزایش نرخ مرگ و میر می شود. مدیریت اولیه پیشگیری از طریق تکنیک های جراحی خوب و بهینه سازی بیمار است.
میزان SSI بسته به نوع جراحی متفاوت است و با بدتر شدن سطح آلودگی افزایش می یابد. SSI ها را می توان بر اساس بافت های درگیر طبقه بندی کرد:
SSI سطحی = محدود به پوست و بافت زیر جلدی است
SSI عمیق = بر لایه های فاسیال و عضلانی تأثیر می گذارد
عفونت فضای حفره = درون یک حفره شکمی یا مفصلی
در این مقاله به عوامل خطر، ویژگیهای بالینی و مدیریت عفونتهای محل جراحی میپردازیم.
عوامل متعددی وجود دارد که خطر عفونت محل جراحی را افزایش می دهد، همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است:
دیابت یکی از مهمترین عوامل در ایجاد عفونت بعد عمل می باشد.
عوامل بیمار | عوامل عملیاتی |
|
|
جدول 1 - عوامل خطر برای عفونت های محل جراحی
علائم عفونت محل جراحی معمولاً 5 تا 7 روز پس از عمل ظاهر می شود ، اما می تواند تا 3 هفته بعد از عمل ظاهر شود (به خصوص اگر پروتز قرار داده شود).
علائم بالینی رایج عفونت های محل جراحی عبارتند از:
1:اخذ کشت از زخم:
هر گونه عفونت محل جراحی باید سواب زخم را برای کشت در محل زخم گرفته شود، به خصوص اگر ترشحات چرکی وجود داشته باشد (در صورت امکان از لبه های زخم برای کاهش آلودگی فلور پوست اجتناب شود).
2:اخذ آزمایش خون:
آزمایش خون برای نشانگرهای عفونت (FBC، CRP) باید در کنار کشت خون در صورت وجود شواهدی از درگیری سیستمیک یا سپسیس انجام شود .
3:ویزیت پزشک عفونی:آنتی بیوتیک باید شروع شود. زخمهای مختلف اغلب توسط ارگانیسمهای مختلف ایجاد میشوند (مثلاً عفونت زخم لاپاراتومی بیشتر توسط کلیفرم ایجاد میشود)
4:باز کردن بخیه ها:
در صورت بالا بودن شدت عفونت و ترشحات عفونی زیاد در زخم زیر نظر پزشک معالج باید هر گونه بخیه یا گیرهای که وجود دارد باید برداشته شود تا در صورت لزوم، امکان تخلیه چرک فراهم شود و از انتشار بیشتر عفونت در زیر پوست جلوگیری شود. و امکان دسترسی درمانگر زخم به کف زخم و امکان شستشو زخم لود باکتریال فراهم گردد. و در مورد عفونت های سطحی آنتی بیوتیک تراپی کفایت می کند.
نکات مهم در مورد عفونت محل عمل: