زخم وریدی، به دلیل عملکرد کم رگ های عروقی، در اطراف مچ و ساق پا به وجود می‌آید.
همچنین زخم وریدی به عنوان یک زخم واریسی شناخته شده است. این زخم ها معمولاً خیلی سخت درمان می‌شوند و ممکن است تکرار شوند.
شیوع این بیماری بین ۱ تا ۴ در هر1000 نفر متفاوت است، اما بروز آن با سن افزایش می یابد. اگر چه در دوران جوانی شیوع آن بین زنان و مردان برابر است اما در زنان بالای ۴۰ سال رایج‌تراست.
رگ های عروقی، رگ هایی هستند که با کاهش اکسیژن، خون را به قلب بازمی گردانند. اما انقباض فعال و سیستم پمپاژی وجود ندارد. به همین دلیل درون رگ ها، برای جلوگیری از فرار خون بر اثر گرانش زمین، دریچه هایی وجود دارد. تصور می‌شود که زخم های وریدی ناشی از اختلال در ساختار این دریچه ها هستند. اختلال در ساختار دریچه ها به دلایل مختلف و گاهی اوقات با گذشت سن اتفاق می‌افتد. بازگشت خون به قلب قطع شده و باعث لخته شدن خون در رگ های پا می شود و این سبب افزایش فشار داخل رگ می‌شود. فشار بالا به طور مداوم در بافت‌ها و به خصوص پوست پا سبب، واریس، تورم و زخم در پاها (زخم وریدی) می‌شود.
در این موارد، شروع زخم های وریدی افزایش می یابد:
افراد مسن
افراد چاق
افرادی که فشار خون دارند
افراد دیابتی
افرادی که نارسایی قلبی دارند
افرادی که نارسایی کلیوی دارند
افرادی که در گذشته پای آنها آسیب دیده است.
