پانسمان‌های مرطوب به خشک برای سال‌ها در ایالات متحده یکی از پایه‌های اصلی مراقبت از زخم بوده‌اند - اگرچه تحقیقات نشان می‌دهد که این روش به زخم‌ها اجازه نمی‌دهد به درستی بهبود یابند. در این مقاله نگاهی دقیق‌تر به مشکلات پانسمان‌های مرطوب به خشک و چرایی عدم استفاده از آن‌ها خواهیم داشت.

چرا ترمیم زخم مرطوب رویکرد بهتری است؟

پانسمان مرطوب به خشک شامل گاز مرطوبی است که در زخم قرار داده شده یا بسته می شود، در جای خود رها می شود تا خشک شود و سپس خارج می شود. در حالی که این نوع پانسمان را می توان به عنوان نوعی دبریدمان مکانیکی اعمال کرد، حتی زمانی که این هدف نیست، از آن استفاده می شود. ¹ پانسمان های مرطوب به خشک با وجود گزینه های بهتری که باعث ایجاد محیط مرطوب زخم می شوند و برای بیمار کمتر مضر هستند، همچنان یک درمان اولیه برای زخم ها هستند .

ما برای چندین دهه می دانیم که ترمیم زخم مرطوب نسبت به خشک شدن زخم برتری دارد، ² و شواهد مبتنی بر تحقیق همراه با دستورالعمل های عمل بالینی بیان می کنند که محیط زخم مرطوب عامل اولیه برای بهبود زخم است. ³ نه تنها پانسمان‌های مرطوب به خشک اجازه خشک شدن پایه زخم و خشک شدن سلول‌های ترمیم‌کننده در داخل زخم را می‌دهند، بلکه می‌توانند دردناک باشند، مانع از بهبود زخم شوند و به‌عنوان واسطه‌ای برای رشد باکتری عمل کنند و منجر به عفونت شوند. ^4،5،6

تحقیقات از دور شدن از پانسمان های مرطوب به خشک حمایت می کند

در سه دهه گذشته، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به طور مکرر نشان داده‌اند که پانسمان‌های مرطوب به خشک در هیچ محیط مراقبت‌های بهداشتی مناسب نیستند . ^4،7،8 پانسمان‌های مرطوب به خشک بافت سالم و همچنین بافت نکروزه (دبریدمان غیرانتخابی) را حذف می‌کنند، برای بیمار دردناک هستند، از طریق خنک‌سازی بافت موضعی مانع از بهبودی می‌شوند، پاسخ التهابی را طولانی‌تر می‌کنند و خطر عفونت را افزایش می‌دهند. ^6،9،10

فواید ترمیم زخم مرطوب

یک محیط مرطوب زخم، عملکرد اپیدرم را تقلید می کند تا رطوبت را به دام بیاندازد و بهبودی را تقویت کند. بدن عمدتا از آب تشکیل شده است و محیط طبیعی سلول مرطوب است. سلول خشک به عنوان سلول مرده در نظر گرفته می شود. رطوبت در محیط زخم باعث هیدراتاسیون و بقای سلول می شود. نوتروفیل‌ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست‌ها، همگی سلول‌های کلیدی در مراحل التهابی و بهبودی تکثیری، نمی‌توانند در یک محیط خشک رشد کنند. ^11،12 آنها برای بقا و عملکرد برای پیشرفت بهبود زخم در هر مرحله به سمت بسته شدن به رطوبت و اکسیژن نیاز دارند. یک محیط مرطوب زخم باعث افزایش رگ زایی، تشکیل جریان خون به بافت های تازه تشکیل شده، و افزایش دبریدمان اتولیتیک، فرآیند تولید آنزیم های درون زا در بدن برای تجزیه بافت نکروزه برای برداشتن از بستر زخم می شود.

ترمیم زخم مرطوب همچنین باعث بسته شدن نهایی زخم یا اپیتلیال شدن مجدد می شود و سلول های اپیتلیال را قادر می سازد زخم را در سراسر سطح ببندند. بقایای زخم پوسته شده خشک به عنوان مانعی در برابر مهاجرت سلول عمل می کند و اپیتلیال شدن را کند می کند. ¹¹ هنگامی که سلول های سطحی خشک می شوند و می میرند، بافت نکروزه بیشتری در بستر زخم وجود دارد که باعث تاخیر در بسته شدن و افزایش خطر عفونت می شود. ¹² در نهایت، درد کمتری برای بیمار وجود دارد، زیرا بستر زخم مرطوب انتهای عصب را عایق و محافظت می کند.

گزینه های دیگر به جز پانسمان های مرطوب به خشک

چه چیزی را می توان به جای آن استفاده کرد؟ زخم‌های خام تا زمانی که اجازه «خشک شدن و مردن» نداشته باشند، با خونرسانی مناسب بهبود می‌یابند که از مفهوم محیط زخم مرطوب حمایت می‌کند. برای پزشکانی که مراقبت از زخم را انجام می دهند، توصیه ها شامل تمیز و چرب نگه داشتن زخم های خام است. این به این معنی است که به سادگی با آب و صابون بشویید و سپس از مواد نفتی ساده سفید مانند آکوافور یا وازلین با پوششی سبک استفاده کنید تا محیط را مرطوب نگه دارد. باسیتراسین، یک پماد دارویی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد، زمانی که روی زخم‌ها استفاده می‌شود، احتمالاً به دلیل چرب نگه داشتن زخم‌ها، آنها را التیام می‌بخشد، نه لزوماً به دلیل فاکتور آنتی‌بیوتیکی. ¹³

بسیاری از انواع پانسمان های دیگر نیز وجود دارند که محیط زخم مرطوب را فراهم می کنند و دبریدمان اتولیتیک را ترویج می کنند. برخی از این پانسمان ها عبارتند از:

• هیدروژل ها: ژل های آمورف آب دوست (آب دوست) که تبادل مایع از زخم را تنظیم می کنند و می توانند رطوبت را جذب یا به زخم ببخشند. ^12،14
• هیدروکلوئیدها - پانسمان‌های مات، انسدادی و ویفری که در تماس با ترشحات زخم به ژل تبدیل می‌شوند و برای سه تا هفت روز در محل باقی می‌مانند. ¹²
• فوم ها - پوشش های پلی اورتان سلول باز که زخم را عایق می کنند و به مدت چهار تا هفت روز در جای خود باقی می مانند. ¹²

مزیت این پانسمان‌ها این است که می‌توانند چندین روز در جای خود باقی بمانند و باعث ایجاد محیطی دست نخورده زخم برای حفظ رطوبت و انجام دبریدمان اتولیتیک برای برداشتن و پاک‌سازی هر چهار تا هفت روز یک‌بار می‌شوند. ¹⁵ معایب عبارتند از هزینه اضافی اضافی (اگرچه تغییر کمتر پانسمان می تواند به طور بالقوه درد بیمار و هزینه برای ارائه دهندگان مراقبت از زخم که تعویض پانسمان را انجام می دهند کاهش دهد ⁾ و برخی ناراحتی ها، زیرا پانسمان ها باید خشک بمانند، که مانع از دوش گرفتن یا گرفتن ناحیه می شود. مرطوب

نیازهای خاص هر بیمار باید به تعیین بهترین انتخاب برای هر مورد کمک کند. صرف نظر از این، اصول ترمیم زخم مرطوب باید در اولویت قرار گیرند و پانسمان مرطوب به خشک نباید یک گزینه باشد.