پلاسما: حالت چهارم ماده، عبارتی غیر از سه حالت رایج (جامد، مایع و گاز) است که همگان با آن آشنا هستند.
پلاسما به نام این حالت چهارم ماده شناخته می‌شود. در واقع، وقتی به گاز دمای بالاتری می‌دهیم، آن به شکل پلاسما تغییر می‌کند. بنابراین، پلاسما واقعیتی استوار و عجیب که از ترکیبی از الکترون‌ها، اتم‌های یونی شده و اتم‌های نیترال تشکیل شده است.
پلاسما درمانی، یک روش نوین و کارآمد در درمان زخم‌هاست. پلاسما به عنوان حالت چهارم ماده، پس از جامد، مایع و گاز، شناخته می‌شود. وقتی یک گاز در داخل پراب شیشه‌ای دستگاه تحریک و تهیه می‌شود، به پلاسما تبدیل می‌شود.
برای انجام پلاسما تراپی، معمولاً از گازهای نئون یا آرگون استفاده می‌شود و با استفاده از الکترون‌های جریان برق شهری و مبدل‌ها، پلاسما ایجاد می‌شود. گاز درون پراب با تحریک، نوری به رنگ صورتی یا بنفش ایجاد می‌کند و در فرآیند بازگشت به حالت اولیه‌اش، الکترون‌ها به سطح زخم پرتاب می‌شوند.
این الکترون‌ها توانایی دارند تا ملکول‌های دو اتمی اکسیژن در خون بافت را بشکنند، به نوعی رادیکال‌های آزاد اکسیژن ایجاد می‌کنند. این رادیکال‌ها با واکنش‌پذیری بالا، می‌توانند ازن را در بافت تولید کنند.
متد پلاسما تراپی به‌طور معکوس از اوزون تراپی که عمق بافت زخم را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، عمق بافت زخم را ضدعفونی می‌کند. علاوه بر این، خونرسانی به زخم افزایش می‌یابد و فرآیند بهبود زخم سریع‌تر انجام می‌شود.
از ویژگی‌های دیگر پلاسما تراپی این است که رادیکال‌های آزاد تولید شده قوی‌ترین اکسیدکننده‌ها هستند، به‌طوری که بافت‌های مرده را اکسید می‌کنند و به تمیز شدن بستر زخم و بهبود روند ترمیم کمک می‌کنند.
پلاسما درمانی نه تنها به درمان زخم‌ها کمک می‌کند بلکه در زمینه‌هایی مانند از بین بردن نشان‌های جای زخم، ترتیب صحیح کلاژن‌ها در پوست و کاهش کبودی‌های پس از عمل‌های جراحی زیبایی نیز مؤثر است.
علم پلاسما همواره در دمای بالا نیست. پلاسمای سرد، یا همان پلاسمای غیرتعادلی، نوعی پلاسما است که دمای اجزای تشکیل‌دهنده‌اش با یکدیگر اختلاف دارد. در این نوع پلاسما، الکترون‌ها در دماهای بالاتر (بیش از 10000 کلوین) قرار دارند، در حالی که اتم‌های خنثی دمای اتاقی دارند. در محیط آزمایشگاهی، پلاسمای سرد عمدتاً با تأمین انرژی الکتریکی به گازهای بی‌اثر تولید می‌شود. این تولید در دمای اتاق و با استفاده از فشار اتمسفر انجام می‌شود. ویژگی‌های جذاب دیگر پلاسمای سرد به این شرح است:
اولاً، پلاسمای سرد به عنوان منبعی از الکترون‌ها با دمای بالا در شرایط محیطی (دمای اتاق و فشار) عمل می‌کند.
دوماً، پلاسمای سرد در تعامل با محیط‌های باز یا کنترل شده، گونه‌های واکنش پذیر متعددی را تولید می‌کند. از این گونه‌های واکنش پذیر می‌توان در تنوعی از واکنش‌های شیمیایی در حوزه‌های مختلف بهره‌برد.
استفاده از پلاسما تراپی جهت ترمیم زخم‌های نواحی دشوار پانسمان‌بندی به دلیل محدودیت‌های آناتومیکی بسیار اهمیت دارد.
1. درمان زخم‌های سوختگی و کاهش اثرات جای زخم.
2. مقابله با عفونت‌های واژینال و عفونت‌های زنان.
3. تقویت ریشه‌های مو، ترویج رویش مجدد موهای سر و تغذیه مناسب ریشه‌های مو.
4. مهار و درمان قارچ‌های پوستی، پسوریازیس و صدفک.
5. کاهش آبسه‌ها، آفت‌ها و زخم‌های دهانی.
6. کاهش درد‌های مفصلی و اسپاسم عضلانی پس از فعالیت ورزشی.
و …
لذا، استفاده از پلاسما تراپی به عنوان یک روش مؤثر و گاهی ضروری برای درمان موارد مختلف پزشکی و زیبایی توصیه می‌شود.
در زمینه پزشکی، از پلاسمای سرد به منظور درمان مشکلات دندانی، زخم‌ها، مشکلات پوستی و استریل کردن وسایل پزشکی استفاده می‌شود. همچنین، در صنایع غذایی، پلاسمای سرد در فرآیند بسته‌بندی و تولید مواد غذایی نیز کاربرد دارد. ویژگی کم گرمایی پلاسمای سرد، تنوع کاربردها و به ویژه ارزش اقتصادی تولید آن، عاملی مهم در توجه بیشتر به فناوری پلاسما شده است. پژوهش‌گران همواره از تجدیدنظر در کاربردهای جدیدی که علم پلاسما ارائه می‌دهد، بهره می‌برند و به انگیزه‌ای جدید در این زمینه دست پیدا می‌کنند.
با توجه به خاصیت ضد باکتری دارایی، پلاسما در درمان انواع زخم‌ها مانند زخم‌های فراگیر، زخم‌های ناشی از دیابت و سوختگی‌ها، به‌کار می‌رود.
در درمان زخم‌ها، پلاسما تراپی با کاهش بار باکتری در محیط زخم و تحریک رگزایی که به وجود می‌آورد، نقش اساسی را در بهبود زخم‌های مزمن ایفا می‌کند و به یکی از اجزاء اساسی در مراکز درمان زخم تبدیل شده است. همچنین، اثرات پلاسما بر رشد بافت و تولید کلاژن، روند درمان زخم را تسریع می‌کند و مدت زمان بهبود زخم را کاهش می‌دهد.
۱. عدم تجربه درد یا سوزش در فرآیند درمان.
۲. امکان انجام درمان در دمای محیط، بدون نیاز به شرایط ویژه.
۳. عملکرد برتر در ترمیم زخم و بهره‌وری بالا در شرایط استریل.
۴. عدم وجود هیچگونه عوارض جانبی.
مراحل درمان زخم به چهار فاز تقسیم می‌شود، که شامل موارد زیر می‌شود:
1. مرحله هموستاز: در این مرحله، خونریزی متوقف می‌شود و تجمع پلاکت‌ها انجام می‌پذیرد. تأثیر مثبت پلاسما تراپی در انعقاد خون و تحریک فعالیت پلاکت‌ها ثابت شده است.
2. مرحله فاز التهاب: در این مرحله، پس از آسیب به رگ‌های خونی و خروج مواد از عروق، فرآیند التهاب آغاز می‌شود و ادم محلی ایجاد می‌شود. پلاسما در کنترل فاکتورهای التهابی بسیار مؤثر است، به همین دلیل در کنترل التهاب‌های دهانی، واژنی، پوستی و زخم کاربرد دارد.
3. مرحله فاز تکثیر: در این مرحله، بافت زخمی بازسازی و بافت جدید شکل می‌گیرد. ایجاد بافت جدید با حضور کلاژن و ماتریکس خارج‌سلولی انجام می‌شود و علاوه بر آن، عروق جدیدی باید تشکیل شوند تا بافت سالم با خونرسانی و اکسیژن کافی تولید گردد. در این مرحله، پلاسما با توانایی ایجاد رگ‌های جدید، به تشکیل بافت جدید کمک می‌کند.
4. مرحله فاز بلوغ: این مرحله به عنوان فاز ریمودلینگ نیز شناخته می‌شود. در این مرحله، کلاژن نوع سه به نوع یک تبدیل می‌شود و زخم به طور کامل به سطح پوست بازمی‌گردد و بهبود می‌یابد. در این فاز، کلاژن‌ها در طول خطوط فشاری مجدداً جذب می‌شوند و فیبرهای کلاژن نزدیک‌تر به یکدیگر می‌شوند و تراکم می‌یابند.
با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد پلاسما که به آن اشاره کردیم، این دستگاه‌ها در زمینه‌های دیگر پزشکی نیز کاربرد دارند. از جمله کنترل و درمان عفونت‌های زنان و همچنین در زمینه زیبایی پوست و جوانسازی. در کلینیک زخم ترنم، علاوه بر استفاده از پانسمان‌های نوآورانه، از دستگاه پلاسمای DBD برای انجام تراپی پلاسما جهت درمان زخم‌ها و تسریع در فرآیند بهبود آن‌ها بهره می‌برند.
در نهایت، استفاده از روش پلاسما در درمان زخم‌ها به واقعیت این امر اشاره دارد که می‌توان با این روش نوین، بهبود کاملی در زخم‌ها و مشکلات مرتبط با آن‌ها حاصل نمود. کلینیک حکیم زخم با اتکا به این تکنیک پیشرفته، توانسته است نتایج قابل ملاحظه‌ای را در بهبود زخم‌ها به دست آورده و این امکان را به بیماران فراهم کند که با مشاوره‌های رایگان خود، نحوه استفاده از این روش را بشناسند و از آن بهره‌برداری نمایند. برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان، لطفا با ما تماس بگیرید.
