در بسیاری از مواقع روشهایی که در گذشته و در زمانهای بسیار قدیم به کار گرفته می شد برای درمان بیماری ها نتایج رضایت بخشی به همراه داشته است و یکی از این روشها که امروزه نیز از آن استفاده می کنند، روش درمان زخم های عفونی با استفاده از لارو درمانی می باشد که در آن بافتهای مرده (نکروز) حذف و درمان میشود. این روش درمان برای بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی نیز کاربرد دارد. لارو درمانی یا ماگوت تراپی روشی است که در درمان زخمهای مزمن از جمله بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی یا زخم بستر استفاده میشود. در این روش، از لارو نوعی مگس به نام لوسیلیا سریکاتا (Lucilia (sericata) که به صورت استریل در آزمایشگاه کشت داده شدهاند، جهت درمان بیماران استفاده میشود.
استفاده از لارو درمانی برای زخم های تروماتیک که دیگر امیدی به بهبودی آنها وجود نداشته این است، جواب داده است و نتایج بسیار رضایت بخش بوده است. این نوع زخم ها عبارتند از: زخم های فشاری، زخم های دیابتی، زخم های دکوبیتال، زخم های عصبی عضلانی و عروقی، کروک استخوانی، فلوسیت نکروتیس فاسییت، زخم های عفونی پس از عمل جراحی عفونت ها و سوختگی ها و... . این روش درمانی نقش بسیار مهمی در درمان و تسکین انواع خاصی از تومور یا ضایعات قارچی دارد که ممکن است به دلایلی استفاده از روشهای دیگر از جمله جراحی، برای درمان آن ها امکان پذیر نمی باشد.
در صورت درمان زخم ها با روش های درمانی دارویی و جراحی، لارو تراپی به عنوان آخرین روش درمانی زخم استفاده میشود. هنگامی که سلامت بیمار در خطر است و یا قادر به تحمل آنتیبیوتیک نیست درمان زخم بالارو انتخاب مناسبی است. لاروها در یک زخم باز، بافت مرده را از بین برده و زخم را از باکتری پاک سازی می کنند.
برخی فایده های این روش نسبت به روش های دیگر درمانی عبارتند از:
1) در لارو درمانی نیاز به جراحی و برداشتن بافت عفونی نیازی نیست.
2) زمان درمان در این روش کوتاه است.(3 روز در زخم های عفونی و 4 ماه در زخم های عفونی دیابتی).
3) نیاز به بستری شدن در بیمارستان نیست.
4) هزینه درمان بسیار کم است.
5) در طول درمان تنها به اکسیژن نیاز است.
در ماگوت تراپی ابتدا تخم مگس های ضدعفونی شده و کیفیت و استریل بودن آنها ارزیابی می شود. سپس به ازای هر سانتی متر زخم، ۵ الی ۱۰ عدد لارو بر روی زخم بیمار قرار داده می شود. پس از مکیدن عفونت زخم و بهبود زخم، لاروها زخم را ترک می کنند.
برای زخم های بزرگتر ۵۰ الی ۶۰۰ لارو استفاده میشود. زخمهای کوچک حداکثر یک هفته و زخم های بزرگ، حداکثر تا ۶ هفته به طور کامل درمان می شود. تعویض سه روز یکبار لارو ها ضروری است.
لاروها به واسطه قلاب های قسمت های مرده زخم را خراش داده و با ترشح آنزیم هایی بافتهای مرده را به حالت نیمه مایع یا سوپی شکل در آورده و آن را می مکد. بزاق لاروها نوعی آنتی بیوتیک Allantion است.
لاروها ترشحاتی دارند که باعث بهبود زخم و به وجود آمدن فیبروبلاست ها میشوند. ترشح مداوم و زیاد بزاق لاروها سبب شستشوی زخم می شوند. لاروها فعالیت و جنب و جوش زیادی در زخم دارند که به علت ماساژ خفیفی که در زخم ایجاد میکنند باعث خون رسانی بهتری میشوند. لاروها موادی ترشح کرده که باعث به وجود آمدن فیبروبلاست ها و تسریع در بهبودی زخم می شوند. لارو درمانی علاوه بر این که به درمان دیابت کمک میکند، برای درمان زخم بستر، مقابله با آبسه، زخم های پوستی، زخم های سرطانی، عفونت استخوان و زخم های حاصل از سوختگی نیز استفاده می شود.
لارو درمانی برای درمان چه زخم هایی مناسب است؟
لارو درمانی تقریباً برای بهبود تمام زخمها مناسب است. ماگوت تراپی به بهبود زخم های مزمن کمک کرده و در درمان زخمهای پای دیابتی نیز موثر است.
برخی از زخم هایی که این روش درمانی بر آن تأثیر میگذارد شامل:
زخم های پوستی نکروتیک (مرده) و زخم های بافت نرم
زخمهای ترمیم نشده آسیبها و یا جراحی
زخم های فشاری
زخم های موضوعی وریدی
زخم پای دیابتی