زخم مزمن: ترمیم طولانی دارند وبه طور طبیعی ترمیم نمی شوند.
التیام زخم ها: زخم های جراحی که با بخیه زدن به هم می پیوندند
" التیام زخم با قصد اولیه" (healing by primary intention)
بعد از بخیه لخته خونی محل برش را پر می کنند و با قطع جریان خون در بافت های محل برش نکروز و مرگ سلولی اتفاق می افتد و پس از گذشت 16ساعت سلول های اپیتلیال در درم زیر ناحیه زخم به هم می پیوندند و ناحیه نکروز از بستر زخم جدا شده دلمه(Scab) را ایجاد می کنند پس از کراتینیزه شدن اپیتلیوم زیر دلمه و تشکیل سلول های جدید دلمه می افتد همزمان رگ های جدید تشکیل می شود و فیبروبلاست ها کلاژن می سازند این فرایند تا 80 روز پس از بسته شدن زخم ادامه دارد و به تدریج در طول هفته ها قدرت اولیه به زخم باز می گردد.
ترمیم زخم به وسیله ایجاد بافت گرانولاسیون: زمانی که زخم قابل بسته شدن نیست روند بهبودی کندتر است. چون برای پر کردن زخم نیاز به بافت همبندی است. در این شرایط فرایند التیام زخم با تولید گرانولاسیون از ناحیه زیرین زخم صورت می گیرد تا اسکار به وجود آید. وبه آن فرایند التیام با قصد ثانویه(healing by secondary intention) گویند و سه مرحله دارد.
1)مرحله التهابی(inflammatory phase)
دراین مرحله لخته خونی در زخم تشکیل می شود و به تدریج دو طرف زخم را به هم مرتبط می کند گشاد شدن عروق و افزایش نفوذپذیری رگ های خونی انتقال ماکروفاژها و سایر سلول ها را به محل زخم تسریع می کند، ماکروفاژها میکروب ها را می بلعند و فیبروبلاست ها نیز افزایش می یابند.
2)مرحله مهاجرت(migration phase)
دراین مرحله لخته خونی تبدیل به دلمه می شود و سلول های اپیتلیال به زیر دلمه مهاجرت می کنند و بین دو طرف زخم پل می زنند. فیبروبلاست ها به میان رشته های فیبرین تولید شده مهاجرت می کنند و بافت اسکار را می سازند، عروق خونی آسیب دیده مجددا به رشد خود ادامه می دهند. بافتی که در این حالت زخم را پر می کند بافت گرانولاسیون نام دارد.
3)مرحله بلوغ(Maturation Phase)
وقتی اپیدرم ضخامت طبیعی خود را پیدا می کند دلمه پوسته پوسته می شود و می افتد، فیبرهای کلاژن منظم تر می شوند و عروق خونی به وضع طبیعی خود برمی گردند. این مرحله 2-1 سال طول می کشد و بافت 80% قدرت اولیه خود را باز می یابد.
التیام زخم های مزمن
زخم های مزمن نیز مراحل التهاب، مهاجرت و بلوغ را طی می کنند ولی ممکن است التیام آن ها در یکی از مراحل متوقف یا طولانی شود. ترشحات این زخم ها طبق تحقیقات بهبود زخم را به تعویق می اندازد این زخم ها بافت نکروز زیادی دارند و همچنین مستعد عفونت هستند. برای درمان زخم های مزمن باید با روش های گوناگون زخم ترمیم نمود.